Alles over Facebook

Afgelopen maandag was een droevige dag voor elk van ons die zich ernstig wetenschappelijk buigt over vraagstukken van gender en seksuele voorkeur.

Tess stuurt, ze vraagt of ik ons vorig gesprek wil verderzetten. Ik twijfel, maar omdat ik toch wat nieuwsgierig ben, antwoord ik "ja". Wat volgt is een vrij gekunstelde conversatie. Ik moet de vragen die ik stel, meerdere malen herhalen. De antwoorden die ik krijg, zijn geregeld naast de kwestie. Soms geeft ze simpelweg aan dat ze op dit moment "echt nog niet veel te zeggen heeft over dit topic", maar dat ze hoopt dat dit in de toekomst zal veranderen.

De obese vrachtwagenchauffeur zit tegenover me in zijn ondergoed. Hij komt voor een verlenging van zijn rijgeschiktheid groep 2. "Doet u aan sport?" vraag ik hem. "Jazeker," verzekert hij me. "Transport!" waarop hij buldert van het lachen; zijn drie onderkinnen wiebelen vrolijk mee.

"Was u ook zo geschrokken van de Pano-reportage?" Het was afgelopen week een druk besproken onderwerp op mijn consultatie. Patiënten vroegen me of het echt zo erg was. Delicaat onderwerp natuurlijk, en als je genuanceerd wil antwoorden volstaat natuurlijk geen ja of nee.