Alles over NSCLC

Onderzoekers hebben een bank van klinische en genetische gegevens uit de gewone klinische praktijk gebruikt om de correlatie te evalueren tussen de resultaten van de behandeling en de kenmerken van de patiënt of het genetische profiel van de niet-kleincellige longkanker (NSCLC).

Bij een eerste tussentijdse analyse van de KEYNOTE-189-studie, een fase 3-studie, bleken de progressievrije overleving en de totale overleving bij patiënten met een niet-spinocellulair NSCLC significant beter te zijn met de combinatie pembrolizumab plus chemotherapie dan met chemotherapie alleen. De studie loopt nog.

De ATLANTIC-studie is een fase II-studie die heeft aangetoond dat durvalumab als derdelijnstherapie en later doeltreffend is bij patiënten met een gevorderde niet-kleincellige longkanker (NSCLC). Het responspercentage was hoger in geval van een tumor met een hoge PD-L1-expressie, ongeacht de EGFR- en ALK-mutatietoestand. In alle studiegroepen werd een duurzame respons waargenomen.

Pembrolizumab verbetert de levenskwaliteit of houdt ze op peil in vergelijking met chemotherapie en zou een nieuwe eerstelijnstherapie kunnen worden bij een gevorderd NSCLC met PD-L1-expressie.

De totale tweejaarsoverleving bij patiënten met een gevorderd NSCLC is beter met nivolumab dan met docetaxel. Bij de patiënten die reageren op nivolumab, houdt de respons vaak meer dan twee jaar aan.

Er werd geen verschil in progressievrije overleving waargenomen tussen nivolumab en chemotherapie bij de eerstelijnstherapie van patiënten met een recidief van NSCLC of een NSCLC stadium IV. Evenmin werd een verschil in totale overleving vastgesteld, hoewel meer dan de helft van de patiënten van de chemotherapiegroep nivolumab heeft gekregen na ziekteprogressie.

Dat blijkt uit de eerste gegevens over de langetermijnoverleving van patiënten met een niet-kleincellige longkanker (NSCLC) die nivolumab als tweedelijnstherapie kregen. Die gegevens werden gepresenteerd op het jaarlijkse congres van de American Association for Cancer Research (AACR).

Een studie leert dat het percentage niet-rokers met een NSCLC tijdens de periode 1990-2013 gestegen is. Er werd echter geen significante stijging van het percentage niet-rokers met een SCLC waargenomen.

Osimertinib verlengt de progressievrije overleving significant bij patiënten met een NSCLC met een T790M-mutatie van het EGFR-gen bij wie de tumor is toegenomen tijdens een eerstelijnstherapie met een EGFR-tyrosinekinaseremmer. Dit geldt in vergelijking met een combinatietherapie met een platinaverbinding en pemetrexed. Osimertinib veroorzaakt bovendien minder ernstige bijwerkingen.

Deze rubriek van de BON geeft informatie over preklinische ontdekkingen en de prille ontwikkeling van één of meer geneesmiddelen. Of het einde ervan. Die worden misschien de oncologie of de hematologie van morgen. Of net niet. In dit nummer bespreken we enkele geneesmiddelen die door de FDA en het EMA in de EU werden goedgekeurd. Palifosfamide blijkt het niet waar te maken in één van zijn indicaties.

In deze rubriek van BON informeren we u over preklinische ontdekkingen, de prille ontwikkeling van één of meer geneesmiddelen of het einde ervan. Ze worden misschien de oncologie of de hematologie van morgen. Of net niet. In dit nummer bespreken we vooral geneesmiddelen die door de FDA en het EMA zijn goedgekeurd. Nivolumab in monotherapie blijkt het niet waar te maken bij een bepaalde vorm van NSCLC.

Prof. Suresh Ramalingham (Universiteit van Atlanta, VS) heeft op het ELCC de resultaten van verschillende studies gepresenteerd. Hij geeft hier commentaar bij de studies AURA-1 en AURA-2. Die studies hebben osimertinib, een nieuwe EGFR-tyrosinekinaseremmer van de derde generatie, onderzocht als eerste- en tweedelijnstherapie bij patiënten met een NSCLC met een mutatie van het EGFR-gen, waaronder een T790M, mutatie die resistentie verleent tegen de klassieke tyrosinekinaseremmers.