...

Prof. Nicoletta Colombo ( University of Milan-Bicocca and European Institute of Oncology, Milaan) presenteerde deze resultaten in naam van alle KEYNOTE-826-onderzoekers (1). De standaardbehandeling voor een recurrente, uitgezaaide baarmoedershalskanker is sinds jaren een op platinum gebaseerde chemotherapie, waarbij een schema platinum, paclitaxel en bevacizumab geassocieerd wordt met een mediane OS van 17,5 maanden (2). Pembrolizumab (pembro) heeft reeds aangetoond dat het een effectieve behandeling is bij baarmoederhalskankers die progressief waren op een eerdere behandeling. In de fase II-studie KEYNOTE-158 vertoonde pembro een 14,3% responsratio bij vrouwen met een recurrente of uitgezaaide baarmoederhalskanker die minstens één behandeling met chemotherapie hadden gekregen (3). In de KEYNOTE-826-studie werden patiënten met een recurrente of uitgezaaide baarmoederhalskanker die niet langer in aanmerking kwamen voor een curatieve behandeling en die nog geen eerdere systemische behandeling met chemotherapie hadden gekregen gerandomiseerd naar een combinatie van een chemotherapieschema (paclitaxel+cisplatin/carboplatin voor 6 cycli) al dan niet met bevacizumab (naar goeddunken van de onderzoeker) plus pembro 200mg driewekelijks voor 35 cycli of naar hetzelfde chemotherapieschema in combinatie met placebo (figuur 1). De pembrocombinatie leidt tot een significant langere PFS (respectievelijk 10,4 maanden versus 8,2 maanden; HR 0,65; 95% BI 0,53-0,79; p<0,001). Daarenboven toonde de eerstelijns combinatietherapie met pembro een statistisch significante verbetering van 33% in OS versus placebo (respectievelijk 24,4 maanden versus 16,5 maanden; hazard ratio [HR] 0,67; 95% BI 0,54-0,84; p<0,001) (figuur 2). Belangrijk is ook dat d e voordelen van de pembrocombinatie worden gezien ongeacht het gebruik van bevacizumab. In haar bespreking van deze resultaten zei prof. Isabelle Ray-Coquard van de Université Claude Bernard in Lyon, dat deze studieresultaten de medische praktijk gaan veranderen. Ze stelt dat de grote verbeteringen in globale overleving die zijn waargenomen noodzakelijk zijn voor deze kwetsbare populatie waarvoor momenteel nog geen echt adequate behandeling beschikbaar was. Deze studie biedt een duidelijke ondersteuning voor immunotherapie als de nieuwe hoeksteen van de behandeling voor patiënten met een uitgezaaide baarmoederhalskanker. Prof. Ray-Coquard vraagt zich zelfs af of dit regime niet verder zou moeten worden onderzocht bij gelokaliseerde ziekte.