...

Spectaculair, ongeëvenaard, revolutionair ... om nog maar enkele van de adjectieven aan te halen die internationale experts dit jaar in de mond hebben genomen om bepaalde studies te beschrijven die op de twee hoogmissen voor oncologie werden gepresenteerd, namelijk het congres van de Amerikaanse ASCO en het congres van de Europese ESMO. In drie domeinen werd dit jaar spectaculaire vooruitgang geboekt.Hormoongevoelige borstkanker is goed voor bijna twee derde van de gevallen van borstkanker die bij niet-gemenopauzeerde vrouwen worden gediagnosticeerd. In de MONA-LEESA-7-studie was bijna 70% van de patiënten met een gevorderde hormoongevoelige borstkanker die werden behandeld met hormoontherapie + ribociclib, na drie jaar nog altijd in leven tegenover 46% van de vrouwen die enkel hormoontherapie kregen. Dit betekent dus een relatieve daling van het overlijdensrisico met bijna 30%. De behandeling mikt enkel op kankercellen en is dan ook minder toxisch dan een klassieke chemotherapie.In een studie bij patiënten met een gevorderde niet-kleincellige longkanker bedroeg de totale overleving vijf jaar na het starten van een behandeling met pembrolizumab 25% bij de patiënten die ervoor geen chemotherapie hadden gekregen, en 15% bij de patiënten die chemotherapie hadden gekregen voor behandeling met pembrolizumab. Ter herinnering, voor de komst van immunotherapie bedroeg de vijfjaarsoverleving bij zo'n kanker niet meer dan 5%. De prognose van de kanker is dus verbeterd en bij veel patiënten wordt de overleving niet meer uitgedrukt in maanden.De diagnose van pancreaskanker wordt vaak te laat gesteld. Pancreaskanker is een van de dodelijkste kankers en maar weinig patiënten zijn een jaar na de diagnose nog in leven. Op het congres van de ASCO werd een belangrijke studie gepresenteerd waarin werd aangetoond dat een onderhoudstherapie met olaparib, een PARP-remmer, na een klassieke chemotherapie op basis van een platinaverbinding metastasering van pancreaskanker significant afremt, maar enkel bij patiënten met een gemuteerd BRCA1- of BRCA2-gen.Het risico op verergering van de tumor of overlijden was 47% lager bij de patiënten die werden behandeld met olaparib. Die resultaten moeten weliswaar nog op lange termijn worden bevestigd, maar vormen toch een belangrijke doorbraak, als je weet dat heel wat klinische studies bij pancreaskanker met een sisser zijn afgelopen.Veel leesgenot.