...

Actieve surveillance is een conservatief beleid dat nog altijd tot doel heeft de patiënt te genezen en verschilt daarin dus van een afwachtende houding (watchful waiting). Actieve surveillance is een standaardoptie bij patiënten met een prostaatkanker met een laag of intermediair risico. Patiënten met een laagrisicoprostaatkanker worden immers vaak 'overbehandeld'. Dat verhoogt de morbiditeit en de kosten voor het gezondheidszorgstelsel. Het nut van actieve surveillance bij patiënten met een laagrisicoprostaatkanker is bewezen, maar bij patiënten met een prostaatkanker met een intermediair risico werd dat eigenlijk nog niet goed onderzocht.Belangrijke gegevensbank Een groep van het Sunnybrook Hospital in Toronto heeft recentelijk haar ervaring met actieve surveillance bij 993 patiënten gepubliceerd.2 De patiënten werden gedurende gemiddeld 6,4 jaar gevolgd en bij 945 patiënten kon het risico worden gepreciseerd. De meeste patiënten (708) hadden een laagrisicoprostaatkanker en 213 patiënten hadden een prostaatkanker met een intermediair risico (Gleasonscore 7 of T2c of PSA 10 tot 20 ng/ml). Van de patiënten in die laatste groep was 61,5% ouder dan 70 jaar. De Canadese researchers hebben de kankerspecifieke overleving (CSS), de totale overleving (OS) en de overleving zonder biochemische progressie geëvalueerd.Hogere sterfte De studie die in Orlando werd gepresenteerd (figuur), wees op een significant slechtere totale overleving, een significant slechtere overleving zonder biochemische progressie en een significant slechtere kankerspecifieke overleving na 10 en 15 jaar in geval van actieve surveillance bij patiënten met een prostaatkanker met een intermediair risico dan bij patiënten met een laagrisicoprostaatkanker. De sterfte na 15 jaar was 2,13-maal hoger bij de patiënten met een prostaatkanker met een intermediair risico dan in de andere groep. De kankerspecifieke sterfte was 3,74-maal hoger.Bij intermediair risico? De auteurs van de studie concluderen dat actieve surveillance zoals die nu wordt toegepast, een goede optie is bij patiënten met een laagrisicoprostaatkanker, maar misschien niet bij patiënten met een prostaatkanker met een intermediair risico. Bij die laatste patiënten blijkt de sterfte dan hoger te zijn dan in de andere groep. De auteurs zijn dan ook de mening toegedaan dat precies moet worden gedefinieerd welke patiënten met een prostaatkanker met intermediair risico baat zouden kunnen vinden bij actieve surveillance.