Pexidartinib mogelijkheid bij niet-reseceerbare gevorderde tenosynoviale reuzeceltumoren

Tot op heden is er geen chemotherapie gekend voor niet (volledig) reseceerbare TGCT. In deze gerandomiseerde fase 3-studie werd het gebruik van pexidartinib (oplaaddosis van 1.000 mg pexidartinib per dag per os (400 mg 's morgens; 600 mg 's avonds) gedurende de eerste 2 weken, gevolgd door 800 mg per dag (400 mg tweemaal daags) gedurende 22 weken nagegaan bij 61 patiënten en vergeleken met een placebogroep (59 patiënten).

...

Na 25 weken noteerde men, volgens RECIST-criteria, een volledige of partiële respons bij 39% (24 of 61) in de pexidartinibgroep tegenover 0% in de placebogroep (absoluut verschil 39% [95% CI 27-52]; p<0,0001). Volgens de tumorvolumescore kwam na 25 weken een volledige of partiële respons voor bij 56% (34 van de 61) met pexidartinib tegenover 0% (geen enkele van de 59) met placebo (absolute verschil 56%, 95% CI 42-68; p<0,0001). Bovendien bemerkte men na 6 maanden mediane follow-up geen enkele progressie bij de patiënten die een respons vertoonden op week 25.Behandelingsgerelateerde nevenwerkingen van eender welke graad traden op bij 60 (98%) van de 61 patiënten, die behandeld werden met pexidartinib en 55 (93%) van de 59 patiënten, die placebo kregen. Graad 3- of 4-bijwerkingen traden op bij 27 (44%) patiënten, behandeld met pexidartinib en zeven (12%) patiënten, behandeld met placebo. De meest voorkomende graad 3- of 4-bijwerkingen, welke frequenter voorkwamen in de pexidartinibgroep waren verhoging van aspartate aminotransferase, alanine aminotransferase, alkaline phosphatase, en hypertensie. Ook veranderingen van haarkleur (ten gevolge van de pigmentatie) kwam merkelijk frequenter voor in de pexidartinibgroep. Een onderbreken van de behandeling of vermindering van de dosis omwille van bijwerkingen was noodzakelijk bij 23 (38%) van de 61 patiënten in de pexidartinibgroep en zes (10%) van de 59 in de placebogroep; dit was meestal te wijten aan hepatische bijwerkingen bestaande uit aspartate aminotransferase en alanine aminotransferase verhoging, of cholestatische hepatotoxiciteit in de pexidartinibgroep. Uiteindelijk dienden slechts acht (13%) van de 61 patiënten pexidartinib volledig te onderbreken omwille van nevenwerkingen, waarvan er zeven te wijten waren aan leverproblemen.Gezien deze veelbelovende resultaten, die bovendien gepaard gaan met een aanvaardbaar nevenwerkingsprofiel is pexidartinib een behandelingsmogelijkheid voor patiënten met een tenosynoviale reuzeceltumor, wanneer chirurgische resectie niet mogelijk is.Tap, W.D., Gelderblom, H., Palmerini, E. et al: Pexidartinib versus placebo for advanced tenosynovial giant cell tumour (ENLIVEN): a randomised phase 3 trial. Lancet 2019; 394: 478-87. Published Online June 19, 2019. http://dx.doi.org/10.1016/ S0140-6736(19)30764-0