Liegt u weleens als oncoloog? Ik veronderstel dat u verontwaardigd zult antwoorden: 'Ik, liegen? Uiteraard niet, dat gaat in tegen de medische ethiek.' Maar na rijp beraad zou u misschien veeleer iets antwoorden als 'Dat hangt af van wat je bedoelt met een leugen.'
Laten we beginnen met het belangrijkste: de patiënten informatie geven. Geen enkele arts liegt zijn patiënten schaamteloos iets voor. Als een MRI een nieuwe hersenmetastase toont, wordt dat zo goed mogelijk aan de patiënt meegedeeld. Je kunt het wat rooskleuriger voorstellen of er een draai aan geven in de zin van 'een halfvol of een halfleeg glas', maar je gaat er niet over liegen.
En wat met leugentjes uit vergetelheid? Oncologen aarzelen niet om patiënten met een hormoonreceptorpositief ductulair carcinoma in situ (DICS) statistieken te tonen, maar ze zullen daar allicht minder toe geneigd zijn bij patiënten met een glioblastoom tenzij ze het specifiek vragen. De onverbloemde waarheid interfereert soms met een empathische houding van de arts ten aanzien van zijn patiënten. Patiënten met borstkanker die slecht reageren op de neoadjuvante behandeling, kunnen een slechte prognose hebben, maar die patiënten kunnen na de operatie nog verder worden behandeld. Het kan belangrijker zijn een positieve houding aan te nemen in de aanloop naar de volgende fase van de behandeling dan alle aspecten waarheidsgetrouw te beschrijven.
Als oncologen met een patiënt spreken over een postoperatieve behandeling, hoeveel zullen er dan zeggen dat die behandeling veeleer gewettigd is op statistische dan op individuele gronden? Je kan de patiënt zeggen: "Voor zover we nu weten, weten we niet echt welke patiënten specifiek baat zullen vinden bij een postoperatieve behandeling en welke patiënten misschien zullen genezen zonder extra behandeling." Of je kan de patiënt ook in het ongewisse laten, zijn lofuitingen aannemen en over iets anders beginnen ....
Laten we beginnen met het belangrijkste: de patiënten informatie geven. Geen enkele arts liegt zijn patiënten schaamteloos iets voor. Als een MRI een nieuwe hersenmetastase toont, wordt dat zo goed mogelijk aan de patiënt meegedeeld. Je kunt het wat rooskleuriger voorstellen of er een draai aan geven in de zin van 'een halfvol of een halfleeg glas', maar je gaat er niet over liegen.En wat met leugentjes uit vergetelheid? Oncologen aarzelen niet om patiënten met een hormoonreceptorpositief ductulair carcinoma in situ (DICS) statistieken te tonen, maar ze zullen daar allicht minder toe geneigd zijn bij patiënten met een glioblastoom tenzij ze het specifiek vragen. De onverbloemde waarheid interfereert soms met een empathische houding van de arts ten aanzien van zijn patiënten. Patiënten met borstkanker die slecht reageren op de neoadjuvante behandeling, kunnen een slechte prognose hebben, maar die patiënten kunnen na de operatie nog verder worden behandeld. Het kan belangrijker zijn een positieve houding aan te nemen in de aanloop naar de volgende fase van de behandeling dan alle aspecten waarheidsgetrouw te beschrijven.Als oncologen met een patiënt spreken over een postoperatieve behandeling, hoeveel zullen er dan zeggen dat die behandeling veeleer gewettigd is op statistische dan op individuele gronden? Je kan de patiënt zeggen: "Voor zover we nu weten, weten we niet echt welke patiënten specifiek baat zullen vinden bij een postoperatieve behandeling en welke patiënten misschien zullen genezen zonder extra behandeling." Of je kan de patiënt ook in het ongewisse laten, zijn lofuitingen aannemen en over iets anders beginnen ....
