Gemetastaseerde HER2+ borstkanker : CLEOPATRA maakt van pertuzumab een therapeutische standaard

De CLEOPATRA-studie heeft de werkzaamheid en de veiligheid onderzocht van pertuzumab in combinatie met de referentiebehandeling, zijnde een combinatie van trastuzumab en chemotherapie met docetaxel, bij patiënten met een gemetastaseerde HER2+ borstkanker. De tussentijdse resultaten die al op meerdere congressen werden gepresenteerd, waren zeer positief, maar het was wachten op deze presentatie om de eindresultaten betreffende de totale overleving te kennen. Volgens Sandra Swain die de gegevens heeft gepresenteerd tijdens de presidentiële sessie, overtreffen de conclusies de stoutste verwachtingen.Een al zeer positieve studie De studie werd uitgevoerd bij 808 patiënten met een gemetastaseerde HER2+ borstkanker die nog geen behandeling hadden gekregen. De patiënten werden in twee groepen ingedeeld. De eerste groep kreeg een combinatie van trastuzumab, docetaxel en een placebo. De tweede groep kreeg trastuzumab, docetaxel en pertuzumab in plaats van een placebo. Bij een eerste analyse werd een significant betere progressievrije overleving waargenomen in de groep die twee HER2-remmers kreeg. Op dat ogenblik was er ook al een verschil in totale overleving, maar het verschil was nog niet significant. In 2012 werd bij een tweede tussentijdse analyse wel een significante stijging van de totale overleving vastgesteld tot 40,8 maanden in de pertuzumabgroep, dus een daling van het overlijdensrisico met 34% in vergelijking met de andere groep (HR = 0,66; p = 0,0008). Die resultaten werden als klinisch belangrijk beschouwd. In de pertuzumabgroep was de mediane overleving toen nog niet bereikt."De eindresultaten betreffende de totale overleving in de CLEOPATRA-studie zijn ongezien", volgens een enthousiaste Sandra Swain, die zei dat ze nog nooit zo'n goede resultaten had gezien in een klinische studie die in die klinische context werd uitgevoerd."Uitzonderlijke resultaten Na een follow-up van 50 maanden, dus 20 maanden na de laatste analyse, bedroeg de mediane overleving 40,6 maanden in de groep die de klassieke behandeling had gekregen, en 56,5 maanden in de groep die tevens pertuzumab had gekregen, dus 15,7 maanden langer dan bij de vorige analyse. Die toename van de overleving met 15,7 maanden stemde overeen met een even significante daling van het overlijdensrisico met 32% (HR = 0,68; p = 0,0002). Gezien de eerder vastgestelde gunstige resultaten hebben de onderzoekers een cross-over toegestaan. 48 patiënten uit de placebogroep zijn dan overgeschakeld op pertuzumab. "De eindresultaten betreffende de overleving in de placebogroep werden berekend volgens het principe van intentie tot behandelen", merkte Sandra Swain op. Bij de eindanalyse van de studie werden ook de gegevens over de PFS geüpdatet. En die gaan in dezelfde zin: een toename van de progressievrije overleving met 6,3 maanden. "De gegevens over de PFS stroken goed met de resultaten betreffende de totale overleving in deze studie, wat ook vrij opmerkelijk is", onderstreepte dr. Swain.Cardiovasculaire veiligheid blijft goed Het veiligheidsprofiel bij de eindanalyse was vergelijkbaar met de resultaten die eerder al werden gepresenteerd (meer mucositis, huiduitslag en diarree). Sandra Swain benadrukte vooral dat de cardiovasculaire veiligheid op lange termijn gehandhaafd bleef en dat de incidentie van symptomatisch hartfalen minimaal was. "We waren bang dat de combinatie van twee HER2-remmers de cardiovasculaire toxiciteit zou verhogen, maar we stellen vast dat de cardiovasculaire toxiciteit veeleer lager was", legde ze uit. Ze merkte ook op dat de asymptomatische daling van de linkerventrikelejectiefractie die werd waargenomen bij de patiënten die in de studie waren opgenomen, verdwenen is bij 88% van de patiënten in de pertuzumabgroep.