Duurzame respons op AZD9291 bij NSCLC resistent tegen EGFR-antagonisten

Bij de 31 patiënten in de groep waarin de dosering progressief werd verhoogd, werd geen dosislimiterend toxisch effect waargenomen met de onderzochte doseringen. In vijf expansiegroepen werden 222 andere patiënten behandeld. De frequentste bijwerkingen waren diarree, huiduitslag, nausea en verminderde eetlust. Het percentage objectieve respons bedroeg 51% (95% BI = 45% -58%). Bij de 127 patiënten met een NSCLC met een T790M-mutatie van het EGFR-gen bij wie de respons kon worden geëvalueerd, was het responspercentage 61% (95% BI = 52% -70%). Bij de 61 patiënten zonder EGFR-T790M-mutatie bij wie de respons kon worden geëvalueerd, was het responspercentage 21% (95% BI = 12% - 34%). De mediane progressievrije overleving was 9,6 maanden (95% BI = 8,3 tot niet bereikt) bij de patiënten met een kanker met een EGFR-T790M-mutatie en 2,8 maanden (95% BI = 2,1 - 4,3 maanden) bij de patiënten met een kanker zonder EGFR-T790M-mutatie. Volgens de auteurs is AZD9291 doeltreffend en veilig en zou het dus kunnen worden onderzocht in het kader van een combinatietherapie om de klinische resultaten te verbeteren bij patiënten met een NSCLC dat resistent is tegen EGFR-tyrosinekinaseremmers.