PD-1- en PD-L1-antagonisten werden nu uitgetest bij blaaskanker. Twee voorbeelden, namelijk MDPL3280A en pembrolizumab.
...
Bellmunt et al. hebben een fase Ib-studie met MDPL3280A gepresenteerd. MDPL3280A is een antistof gericht tegen de ligand van PD-1, dus een PD-L1-antagonist. De studie werd uitgevoerd bij 70 patiënten. 57% van de patiënten had een ECOG-score van 0 of 1, 74% had viscerale metastasen en een derde had levermetastasen. De meesten hadden al minstens 2 behandelingslijnen gekregen waaronder chemotherapie met een platinazout. 33 van de 77 patiënten waren PD-L1-positief. Het responspercentage bij de PD-L1-positieve patiënten bedroeg 52%. Bij de PD-L1-negatieve patiënten was dat 14%. Dat wijst er volgens specialisten op dat de PD-L1-test maar een beperkte waarde heeft en dat de therapeutische beslissing daar niet op mag worden gebaseerd aangezien ook PD-L1-negatieve patiënten op de behandeling kunnen reageren.De immuniteit opnieuw activeren Pembrolizumab is een gehumaniseerde monoklonale antistof die de interactie verhindert tussen de PD-1-receptor (Programmed Death-1) op de natural killer T-cellen en de liganden PD-L1 en PD-L2 die de tumorcellen tot expressie brengen. Via die interactie inactiveren kankercellen de T-cellen die de kankercellen zouden moeten vernietigen. Remming van die interactie herstelt de normale antitumorale respons van het lichaam. Pembrolizumab wordt al gebruikt bij andere kankers zoals het melanoom. Het is echter niet verwonderlijk dat pembrolizumab wordt uitgetest bij complexe urotheliale kankers. Elisabeth Plimack et al. hebben de resultaten van de KEYNOTE- 012-studie gepresenteerd. Die multicentrische fase 1b-studie evalueert de veiligheid, de tolerantie en de antitumorale activiteit van pembrolizumab in monotherapie bij verschillende kankers die PD-L1 tot expressie brengen (drievoudig negatieve borstkanker, gevorderde kanker van de NKO-streek, gevorderde maagkanker en gevorderde urotheliale kanker). Op dit ogenblik blijkt ongeveer twee derde van de patiënten die in aanmerking komen voor inclusie in de studie, een tumor te hebben die PD-L1 tot expressie brengt. Dat geeft een idee over het belang van de studie.Een schitterende toekomst Er werden maar 30 patiënten in de studie opgenomen, maar te oordelen naar de positieve reacties van de deelnemers aan deze sessie van de ESMO, mogen we zeggen dat dat ontegensprekelijk een van de sterke punten is geweest van de sessie over immunotherapie voor urogenitale kanker (prostaatkanker niet meegeteld). De meeste patiënten hadden al minstens één behandelingslijn gekregen. Pembrolizumab werd in monotherapie toegediend in een dosering van 10 mg/kg om de twee weken tot bereiken van een complete remissie, tot tumorprogressie of tot optreden van ondraaglijke toxiciteit. Het totale responspercentage (ORR) in die patiëntenpopulatie was 24% (7/29) volgens een onafhankelijk evaluatiecomité (primair eindpunt). 3 patiënten (10%) hadden een volledige remissie bereikt. Bij 4 patiënten kon de kanker worden gestabiliseerd en bij 14 patiënten is de kanker verergerd. Op het ogenblik van de evaluatie bedroeg de duur van de respons 16-40 weken en werden 6 van de 7 patiënten nog altijd behandeld. Gezien die resultaten zal op het einde van het jaar een fase III-studie worden gestart. Na 6 maanden was 58% van de patiënten die in de KEYNOTE-012-studie met pembrolizumab werden behandeld, nog altijd in leven en was de mediane totale overleving 9,3 maanden. Bij twee derde van de patiënten bij wie minstens één CT-scan was uitgevoerd om de tumor te evalueren, werd een inkrimping van de tumor waargenomen.De bijwerkingen die in de KEYNOTE-012-studie werden waargenomen, waren dezelfde als de bijwerkingen die optreden bij de behandeling van een melanoom. De belangrijkste bijwerkingen van pembrolizumab waren vermoeidheid (18%), perifeer oedeem (12%) en nausea (9%). Eén van de patiënten heeft de behandeling stopgezet wegens een bijwerking die mogelijk te wijten was aan de behandeling. Geen enkele patiënt is gestorven als gevolg van toxiciteit van de behandeling. 4 patiënten hebben graad 3/4/5-bijwerkingen ontwikkeld. Op het ogenblik van de presentatie was de tumor van 95 patiënten onderzocht op expressie van PD-L1. De test was positief bij 61 van de 95 patiënten. Gezien de soortgelijke resultaten die bij andere kankers werden behaald, mogen we aannemen dat remming van PD-1/PD-L1 een mooie toekomst voor de boeg heeft.