Bijwerkingen van PD-1- en PD-L1-antagonisten in klinische studies

De meta-analyse werd uitgevoerd op basis van 125 klinische studies bij in het totaal 20.128 patiënten die een behandeling hadden gekregen met een PD-1-antagonist (bijvoorbeeld nivolumab en pembrolizumab) of een PD-L1-antagonist (bijvoorbeeld atezolizumab, avelumab en durvalumab).12.277 (66,0%) van de 18.610 patiënten in 106 studies hebben ≥ 1 bijwerking als gevolg van de behandeling ontwikkeld en 2.627 (14,0%) van de 18.715 patiënten in 110 studies hebben ≥ 1 graad ≥ 3-bijwerking gekregen.De frequentste bijwerkingen waren vermoeidheid (18,26%), jeuk (10,61%) en diarree (9,47%). De frequentste graad ≥ 3-bijwerkingen waren vermoeidheid (0,89%), anemie (0,78%) en stijging van de aspartaataminotransferasespiegel (0,75%).De frequentste immunologische bijwerkingen van het endocriene stelsel ongeacht de graad waren hypothyreoïdie (6,07%) en hyperthyreoïdie (2,82%). Het aantal bijwerkingen ongeacht de graad was hoger met nivolumab (odds ratio [OR] = 1,28, 95% betrouwbaarheidsinterval = 0,97-1,79) dan met pembrolizumab en ook het aantal graad ≥ 3-bijwerkingen was hoger met nivolumab (OR = 1,30, 95% BI = 0,89). -2,00).De frequentie van graad ≥ 3-bijwerkingen was gemiddeld hoger met PD-1-antagonisten dan met PD-L1-antagonisten (OR = 1,58, 95% BI = 1,00-2,54).Wang Y et al: Treatment-Related Adverse Events of PD-1 and PD-L1 Inhibitors in Clinical Trials. A Systematic Review and Meta-analysis. JAMA Oncol. Online gepubliceerd voor de papieren versie op 25 april 2019. doi:10.1001/jamaoncol.2019.0393. https://jamanetwork.com/journals/jamaoncology/article-abstract/2731143?resultClick=3