Behandeling van erectiestoornissen na prostatectomie: risico op recidief ?

De studie werd uitgevoerd bij 4.752 consecutieve patiënten met een plaatselijke prostaatkanker bij wie tussen 2000 en 2010 een totale prostatectomie werd uitgevoerd. De zenuwen die meespelen bij de erectie werden gespaard. De ingreep gebeurde steeds in hetzelfde ziekenhuis (pT2: 86,2% van de gevallen; pT3a: 10,3%; > pT3b: 2,9%). Alle patiënten hadden een adjuvante radiotherapie of hormoontherapie gekregen na de operatie. Na chirurgie heeft 23,4% van de patiënten een PDE5-remmer (sildenafil, vardenafil of tadalafil) gebruikt. De patiënten werden opgenomen in de PDE5-remmergroep als ze verklaarden die regelmatig te gebruiken, ten minste tijdens het eerste jaar na chirurgie. Van de patiënten hebben er 1.110 (23,4%) een PDE5-remmer gebruikt en 3.642 (76,6%) niet. Elke patiënt die een PDE5-remmer innam, werd gematcht met patiënten die er geen innamen. De twee groepen waren verder vergelijkbaar. De mediane follow-up bedroeg vijf jaar. Het primaire eindpunt was een biochemisch recidief, gedefinieerd als een PSA > 0,2 ng/ml dat was gestegen na de prostatectomie. De recidiefvrije overleving bedroeg 84,7% (95% BI 82,1%-87%) bij de patiënten die een PDE5-remmer gebruikten, en 89,2% (88,1%-90,3%) bij de patiënten die er geen gebruikten. Bij multivariate regressieanalyse werd aangetoond dat inname van een PDE5-remmer een onafhankelijke risicofactor van biochemisch recidief was (relatief risico 1,38, 95% BI 1,11-1,7; p = 0,0035).