...

De jonge vrouw werd in het ziekenhuis opgenomen wegens episodische bloedingen in het gezicht en op de handpalmen. Dr. Roberto Maglie en dr. Marzia Caproni, dermatologen aan de Universiteit van Firenze, stonden eerst perplex, maar hechtten geloof aan de woorden van de patiënte.De 21-jarige patiënte vertoonde geen blessures of wonden. Zelf hebben de dermatologen een keer zo'n episode kunnen meemaken. Ze zijn dan gaan zoeken naar de oorzaak van die vreemde bloedingen.De patiënte vertoonde sinds drie jaar bloed zweten tijdens haar slaap of lichamelijke activiteit. Het bloed zweten kon tot vijf minuten duren en nam toe bij emotionele stress. Daarom kreeg ze eerst een behandeling voor angst, maar zonder resultaat. Na doorgedreven onderzoek van de huid en bloedmonsters hebben de artsen uiteindelijk een diagnose kunnen stellen, maar zonder daar absoluut zeker van te zijn. Volgens hen gaat het niet om gekleurd zweet, maar om echt bloed dat bij momenten uit de poriën van de huid van die Italiaanse dame sijpelt. Een uitzonderlijke aandoening, die in de volksmond "bloed zweten" wordt genoemd en waarover heel wat discussie bestaat in de wetenschappelijke wereld.Over verloop van eeuwen werd dat fenomeen echter al meerdere keren waargenomen. Na historisch onderzoek zegt de hematologe Jacalyn Duffin ervan overtuigd te zijn dat zo'n aandoening inderdaad zou kunnen bestaan, maar dat je er zelden of nooit iets van hoort gezien de religieuze connotatie en doordat de oorzaak ervan niet bekend is. Er werden meerdere hypothesen geformuleerd. De belangrijkste hypothese stelt dat een teveel aan adrenaline in het lichaam een extreme dilatatie van de kleinste bloedvaatjes van de huid zou veroorzaken waardoor die kunnen scheuren. Het bloed zou dan in de nabijgelegen zweetklieren geraken en zo naar het huidoppervlak sijpelen.De artsen hebben de patiënte dan behandeld met een bètablokker, die de effecten van adrenaline blokkeert en het sympathische zenuwstelsel regelt. Resultaat: een sterke vermindering van de bloedingen, maar geen volledige remissie. Dat is evenwel geen drama, want hoe beangstigend het fenomeen ook zou kunnen zijn voor de patiënten zelf, hematidrose is niet dodelijk en in alle eerder beschreven gevallen hebben de symptomen nooit langer geduurd dan vier jaar.Voor de jonge Italiaanse zou dat dus nog maar enkele maanden betekenen na jaren lijden, ernstige depressie, angststoornissen en sociale isolatie als gevolg van de hinder door het bloed zweten. (referentie: Canadian Medical Association Journal, 23 oktober 2017, DOI: 10.1503/cmaj.161298 et 10.1503/cmaj.170756 en Newsweek, 23 oktober 2017)