...

Het onderzoek, dat vooral gericht is op het economisch aspect van de crisis, is ook belangrijk voor de volksgezondheid. Voor het IEM zijn economie en volksgezondheid "twee doelstellingen die elkaar niet uitsluiten, maar elkaar aanvullen wanneer men verder kijkt dan de korte termijn en voor een dynamisch perspectief kiest."De studie vergelijkt de doeltreffendheid van het overheidsbeleid in de strijd tegen de pandemie in de vijf continenten. Op basis van de 'Our World In Data'-database vertellen de mortaliteitscijfers niets nieuws: op 20 maart 2021 had Europa het grootste aantal opgespoorde gevallen geregistreerd (38 miljoen) en de meeste doden (877.479), maar het continent komt na Zuid-Amerika en Noord-Amerika wat het aantal sterftegevallen per miljoen inwoners betreft (1.172 in Europa, tegen 1.198 in Zuid-Amerika en 1.334 in Noord-Amerika). Azië en Afrika hinken achterop, ongeacht de geanalyseerde indicator. "De omvang van de variaties is zorgwekkend", zeggen Cécile Philippe en Nicolas Marques, auteurs van de studie. "Binnen de rijke landen zijn de verschillen deels het resultaat van verschillende strategische keuzes. Terwijl de meeste landen opteerden voor een zogenaamde mitigatiestrategie, hebben andere landen gekozen voor de viruseliminatiestrategie. Dat leverde de afgelopen maanden levensgrote experimenten op. In dit stadium laat de ervaringsfeedback zien dat de eliminatiestrategie (zero covid) doeltreffender is vanuit een gezondheids- en economisch standpunt."Er zijn drie strategieën om een pandemie te bestrijden. De mitigatiestrategie wordt voornamelijk in Europa toegepast. Ze heeft tot doel de omvang van de verspreiding van het virus te beperken, met als hoofddoel de preventie van de saturatie van de gezondheidsdiensten. "Frankrijk experimenteerde met strenge lockdowns aan het begin van de epidemie omdat de ziekenhuizen in maart overvol waren", aldus de auteurs. "Sindsdien werden tijdelijke contactbeperkende maatregelen en lokale en korte lockdowns van zwaar besmette gebieden opgelegd. Dit in de hoop het aantal mensen dat in zieken- huizen moest worden opgenomen onder een aanvaardbaar niveau te houden." De eliminatiestrategie, of zero covid-strategie, heeft tot doel het virus volledig uit te roeien om een terugkeer naar het normale leven mogelijk te maken. De strategie werd in het verleden gebruikt bij uitbraken van pokken of mazelen. Het is ook de weg die Azië en Oceanië kozen. Nieuw-Zeeland legde bijvoorbeeld aan het begin van de epidemie een strikte lockdown op om de aanwezigheid van het virus op het grondgebied te elimineren. Vervolgens werd het hele land opnieuw heropend met strikte grenscontroles en actieve opsporing die af en toe tot lokale lockdowns leidden. Zo ging Auckland onlangs opnieuw zeven dagen in lockdown. Een laatste strategie is om niets te doen en het virus zijn gang te laten gaan, zoals Jair Bolsonaro deed in Brazilië (er komt overigens een onderzoek naar zijn aanpak van de pandemie). "Men is verbaasd dat er zoveel aandacht gaat naar een virus dat 2,6 miljoen levens heeft geëist. Dat is een laag cijfer in vergelijking met 7,8 miljard mensen. Maar men vergeet dat het aantal sterfgevallen drastisch beperkt werd door de preventieve reacties van personen die vrijwillig hun mobiliteit verminderen en door de min of meer ingrijpende controlemaatregelen opgelegd door de overheid. Berekeningen op basis van Chinese gegevens tonen aan dat het virus zich op een dag zou kunnen verspreiden met een factor tussen 1,1 en 1,2. Als men dat had laten gebeuren, zou de hele wereld besmet kunnen worden na drie maanden bij gebrek aan een collectieve reactie", aldus de auteurs. Het IEM analyseerde de prestaties van de elf landen die deel uitmaken van de G10 en vergeleek ze met die van OESO-landen die de zero covid strategie toepasten (Australië en Nieuw-Zeeland) of een vergelijkbare strategie (Zuid-Korea). Het resultaat? "De analyse van gegevens over sterfte, economische groei en mobiliteit toont aan dat gezondheids-, economische en sociale belangen op één lijn liggen", stellen de auteurs. "Landen die de circulatie van het virus tot een minimum hebben beperkt met een nul covid-strategie, halen de beste resultaten. Ze registreerden aanzienlijk minder overlijdens, hun economie staat er beter voor en de bevolking wordt minder gehinderd door mobiliteitsbeperkingen als gevolg van vrijwillige of verplichte maatregelen. Ze zijn in staat om progressieve en georganiseerde vaccinatiecampagnes op te zetten, het aantal mensen met langdurige symptomen (lange covid) te minimaliseren, scholen open te houden zonder de gezondheid van kinderen en hun leraren in gevaar te brengen, en het risico op het opduiken van varianten te minimaliseren. Landen met een aanzienlijke virale circulatie hebben het moeilijker. Naast zieken en doden wordt de mobiliteit aanzienlijk beperkt en vertraagt de economische en sociale activiteit."Al deze elementen pleiten voor een grondige analyse van de kosten en baten van de nul covid-strategie en een vergelijking met de mitigatiestrategie die lang en kostbaar blijkt te zijn. Laten we echter niet uit het oog verliezen dat de studie inging op strategieën in landen die relatief gemakkelijk te isoleren zijn. Dit is het geval voor Nieuw-Zeeland en Australië, dat zijn eilanden, maar ook voor Zuid-Korea, dat alleen Noord-Korea als landgrens heeft zonder enige interactie. We stellen positieve effecten van isolationisme vast in Japan , maar ook in Taiwan, landen die niet in het onderzoek werden opgenomen. Herriner u ook de strenge maatregel van de Australische regering die in oktober 2020 een verbod oplegde om tot 2022 naar het buitenland te reizen. Een zero covid-strategie lijkt inderdaad moeilijker in te voeren als men geen controle heeft over de bewegingen van de burgers, wat het geval is in Europa, de bakermat van migraties.