Vrouwelijke seksdelinquenten blijven blinde vlek

Als een onderwerp onvoldoende in de belangstelling staat, hoeft men al niet meer naar de prevalentie te vragen: er zijn gewoon geen representatieve cijfers over female child sexual offenders (FCSO).Hoe verkrampt er met het onderwerp omgegaan wordt, blijkt uit de discrepantie tussen gerechtelijke registers en peilingen bij slachtoffers. De officiële statistieken suggereren dat vrouwen verantwoordelijk zouden zijn voor enkele procenten van het totale aantal gevallen van seksueel misbruik. In onderzoek bij slachtoffers ziet men daarentegen algauw cijfers tussen 15% en 25% opduiken. Een bevraging bij mannelijke uni versiteitsstudenten in de VS vond zelfs een vrouwelijk aandeel van 78%. Wat laat vermoeden dat seksueel misbruik door vrouwen maar mondjesmaat bij het gerecht wordt aangegeven.Nochtans zijn de gevolgen voor de slachtoffers van vrouwelijke seksdelinquenten potentieel vergelijkbaar met wat men ziet na seksueel misbruik door een man: zelfverminking, middelenmisbruik en depressie. De reden waarom FCSO's onder de radar blijven, ligt bij het stereotiep denken van artsen, juristen en de maatschappij als geheel: vrouwen worden geassocieerd met een zachtmoedig en beschermend gedrag tegenover kinderen. Dat ideale beeld kunnen mensen maar moeilijk loslaten.Hoewel de wetenschap al in de jaren 1930 voor het eerst met FCSO's geconfronteerd werd, blijft dit verschijnsel in professionele middens een blinde vlek. Onderzoek heeft aangetoond dat zowel psychiaters en psychologen als medewerkers van de jeugdbescherming milder staan tegenover vrouwelijke dan tegenover mannelijke daders. Die trend treft men overigens ook in de pers aan. Hier en daar worden aanklagers als fantasten weggezet. De afwezigheid van een maatschappelijk debat rond seksueel misbruik door vrouwen heeft als gevolg dat de daders zelf weinig inzicht krijgen in het grensoverschrijdende karakter van hun gedrag.FCSO's vormen een heterogene groep, maar de literatuur heeft geprobeerd er een lijn door te trekken. Gemiddeld zijn deze vrouwen 26 tot 36 jaar oud. Meestal komen ze uit een sociaal kwetsbaar midden. Vaak hebben ze verschillende problemen in de sfeer van de mentale gezondheid, zoals mentale achterstand, middelenmisbruik, persoonlijkheidsstoornissen gecorreleerd met een ongunstig zelfbeeld en impulsiviteit. En vaak zijn ze tijdens hun jeugd zelf mentaal of fysiek misbruikt.Als volwassene hebben ze typisch een problematisch gevoelsleven: ze zijn niet in staat een duurzame relatie op te bouwen of vallen op een repressieve partner. Een aantal van deze kenmerken vindt men ook bij mannelijke seksdelinquenten.In de vorm van het seksueel misbruik ziet men bij FCSO's een aantal specifieke patronen. Hun slachtoffers zijn even frequent jongens als meisjes. Niet zelden zijn er medeplichtigen in het spel. Zo blijkt het meest voorkomende beeld dat te zijn van een vrouw met een sterk afhankelijk karakter, die door haar mannelijke partner gedwongen wordt kinderen seksueel te misbruiken en hierin meegaat om sancties te vermijden.Daarnaast zijn er ook vrouwen die op eigen houtje jonge kinderen mishandelen. Meestal gaat het om hun eigen kinderen. Net in deze categorie vindt men bij uitstek vrouwen die zelf een verleden als slachtoffer van seksueel misbruik hebben. Minder klassiek is het beeld van de lerares die één van haar tienerleerlingen stalkt en hem behandelt als was hij een volwassen partner. Dit beeld komt doorgaans naar boven bij vrouwen met middelenmisbruik, die moeilijk een normale relatie kunnen aanknopen. Zeker in deze categorie is de handeling sensu stricto meestal strelen en orale of coïtale seks, maar FCSO's penetreren ook kinderen met voorwerpen.De auteurs van het hogergenoemde Duitse artikel pleiten voor meer communicatie rond FCSO's met alle betrokkenen. Men stelt immers vast dat de slachtoffers wel zeer ver gaan om niet over hun lotgevallen te hoeven spreken. Zo zijn er gevallen gerapporteerd van personen die tijdens een medisch onderzoek voor seksueel geweld tegen beter weten in volhielden dat de dader een man en geen vrouw was.Recent is er ook aandacht gerezen voor seksueel misbruik van volwassenen door vrouwen. Meestal vindt dat plaats binnen lesbische relaties, maar hier en daar wordt verwezen naar verkrachting van mannen met voorwerpen, soms door verschillende vrouwelijke daders tegelijk. Vrouwen die na afloop van de geweldpleging hun slachtoffer ombrengen zijn een zeldzaamheid.