...
Terwijl hun mannen aan het front vochten en sneuvelden, namen vrouwen hun posities in de fabrieken in en hielden de economie draaiend. Dat resulteerde in een sterk vrouwelijk bewustzijn dat na de oorlog uitmondde in de strijd voor het vrouwelijk stemrecht.Tegelijk stond ook een heel boeiende generatie vrouwelijke kunstenaars op, waarvan slechts enkele namen vandaag nog weerklank hebben en vele andere naar de achtergrond zijn verdwenen. Het Musée du Luxembourg haalt deze vrouwelijke kunstenaars uit de vergetelheid in een uiterst boeiende tentoonstelling. Zo'n 45 vrouwelijke kunstenaars worden opgevoerd in de expositie. Zij zijn actief met hoogwaardig resultaat in alle kunststromingen die toen aan de orde van de dag waren: fauvisme, abstractie, kubisme, dadaïsme en surrealisme..., maar zij zijn ook actief in architectuur en design, in literatuur, in dans, in mode. Hun artistieke werk toont dat zij willen breken met het beeld van de vrouw aan de haard. Zij nemen net zo goed als mannen deel aan de uitspattingen van Les Années Folles in de cabarets van Montparnasse en Montmartre. Parijs is in die periode the place to be on earth.Deze vrijgevochten kunstenaressen gaan ook leven van de kunst, wat voordien nauwelijks denkbaar was. Ze brengen ook vernieuwing mee door de bruggen die ze leggen tussen diverse kunsttakken, tussen schilderkunst en mode, tussen kunst en toegepaste kunst, ze leggen de link tussen interieurontwerp en architectuur, ze ontwerpen theaterdecors. 's Nachts zijn deze 'garçonnes' te vinden in de music hall, overdag op de golf court, zoals Josephine Baker. Kunstenares zijn wordt een levensstijl voor deze vrouwen. De crisis van de jaren '30 en de daaropvolgende Wereldoorlog II maakten echter een abrupt einde aan deze 'bevrijding' van de vrouw. Een uiterst interessante tentoonstelling, ook en vooral vanwege de kwaliteit van de werken en de nieuwe thema's, gelinkt aan vrijheid en emancipatie, die deze vrouwelijke pioniers uitbeelden.