Op vraag van minister Vandenbroucke schreef een reflectiegroep een visienota over teleraadplegingen. De nota bevat tal van interessante denksporen en zou vanaf 2023 moeten uitmonden in een 'omkadering' voor teleconsultaties. Of men die timing haalt, is nog maar de vraag. Er blijven immers een aantal fundamentele discussies.
Een duidelijk statement uit de nota is alvast dat een teleraadpleging een fysieke consultatie aanvult. Weliswaar een belangrijke aanvulling maar ook niet meer dan dat. De 'gewone' consultatie blijft de norm.
Verder. Behalve tijdens de wachtdienst is een voorafgaande therapeutische relatie tussen arts en patiënt een voorwaarde alvorens een teleconsultatie aanvaardbaar is. Die stelling heeft verregaande consequenties voor een ondertussen bekende speler in dit segment: de app Doktr van Proximus.
Interessant is dat de nota er de voorkeur aan geeft het teleconsult en de gewone raadpleging te financieren met een forfait en een kleine eigen bijdrage
De Doktr-arts raadplegen kan immers zonder afspraak en zonder voorafgaandelijke therapeutische band. Bovendien gebeurt de eerste intake/anamnese door een chatbot. Een model dat wel erg veraf staat van het concept dat deze visienota beschrijft. Het stelt ook de vraag op scherp naar het standpunt van Domus Medica, de huisartsenvereniging werkt immers samen met Proximus.
Interessant is dat de nota er de voorkeur aan geeft het teleconsult en de gewone raadpleging te financieren met een forfait en een kleine eigen bijdrage. Traditioneel verdedigt het Vlaams Artsensyndicaat/Bvas de prestatiebetaling met vuur. Toch is VAS-ondervoorzitter dokter Jos Van Hoof niet a priori tegen, hij neemt een genuanceerd standpunt in. Niet de financieringswijze telt, wel staan de vrijheid van arts en patiënt centraal.
Fair enough. Verplichten is uit den boze, ook wat het Globaal Medisch Dossier betreft. Maar vanuit epidemiologisch oogpunt is vrijheid, blijheid wel een zeer problematisch standpunt.