Vaarwel coronavirus, hallo greenflatie!

We kunnen nog niet stellen dat de epidemiologische situatie spectaculair ver- betert. Zowel in België als in Europa blijft het aantal infecties hoog en dat vertaalt zich ook in het aantal ziekenhuisopnames. Het enige positieve maar wel essentiële punt is dat de afdelingen intensive care steeds minder patiënten dienen op te vangen en het aantal sterfgevallen afneemt. Maar ondertussen is de situatie veel erger in de VS, waar de deltavariant slachtoffers blijft eisen. Het land meldt regelmatig meer dan 2.000 of zelfs 3.000 doden per dag.Maar de laatste weken, en zeker dagen, beweren een aantal commen- tatoren dat de financiële markten het postcovidtijdperk zijn ingetreden! Voorlopig doet die comeback op financieel vlak zich alleen in de Verenigde Staten voor. Maar we weten dat Europa bijna steeds iets later dezelfde tendens volgt. Nu de economie zich sterk herstelt van de crisis van 2020 en de inflatie eind 2021 al tot 7% opliep, heeft het geen zin meer dat de centrale bank de rente kunstmatig laag houdt.Die centrale bank kan op twee manieren druk uitoefenen. De eerste en klassieke methode is door de basisrente op korte termijn dicht bij 0% te houden. Maar sinds de crisis van 2008 gebruikt ze ook een tweede middel, door op grote schaal obligaties op te kopen. Het resultaat: daardoor stijgen de obligatiekoersen, maar daalt hun rendement. Zo drijven de Amerikaanse Federal Reserve en verschillende andere centrale banken, zoals de ECB, de langetermijnrente omlaag. Zoals verwacht namen de obligatieaankopen door de Fed sinds november af. Maar van een verhoging van de basisrente was geen sprake... tot 5 januari, toen de Fed haar verslag van de verga- dering van december publiceerde. Daaruit bleek dat die renteverhoging al in maart zou kunnen plaatsgrijpen en dat verdere verhogingen in de loop van het jaar zouden volgen. Wall Street reageerde verrast en verloor 2%. De aandelenmarkten gedroegen zich daarna zenuwachtig en kenden de 21e een ernstige inzinking, maar op 26 januari volgde nog een opdoffer. Niet alleen bevestigde Jerome Powell, de voorzitter van de Fed, de verhoging voor maart, hij sloot ook niet uit dat de centrale bank op elke daaropvolgende vergadering de rente zou verhogen, en dat zijn er nog zeven dit jaar! Bovendien gaf hij aan dat de Fed haar obligatieaankopen spoedig zou stopzetten. Wall Street reageerde negatief, zozeer zelfs dat de uitstekende resultaten van Microsoft een daling niet konden vermijden. Maar is dat echt zo erg? Ten eerste weten we nu waar we aan toe zijn en dat is een goede zaak. Ten tweede blijven de Amerikaanse rentevoeten, zelfs bij een aanzienlijke stijging, nog steeds negatief! Globaal gezien betekent dit dat aandelen goed ondersteund worden, zonder te vergeten dat groeiaandelen in dit scenario wat benadeeld zijn. Xavier Timmermans, beleggingsstrateeg bij Fortis, haalde er 's anderendaags op Kanaal Z een studie bij over de renteverhogingen in de VS sinds 1946. En wat blijkt daaruit? Wanneer de rente plots stijgt, daalt de aandelenmarkt met 2,7% in de daaropvolgende 12 maanden. Als die verhoging trager verloopt, stijgen de aandelen met 11%. Geruststellend... Minder geruststellend, en al zeker voor de consument, is de verwachte ontwikkeling van de energieprijzen. Verscheidene economen waarschuwen: de inflatie zal wel dalen, maar waarschijnlijk niet zo sterk als verwacht. En dit om verschillende redenen, waaronder de energieprijzen. De Deense Saxo bank, die zich in België en andere landen voornamelijk richt op parti- culiere beleggers die zeer actief zijn op de beurs, publiceerde eind januari een interessante studie. Haar hoofd- econoom, Steen Jakobsen, windt er geen doekjes om: "We hebben een monster gecreëerd waarin de politieke prioriteit - de transitie naar hernieuwbare energie - de energiecrisis aanwakkert." De boodschap is meteen erg duidelijk: het is de energietransitie die de prijzen hoog zal houden, een opvatting die breed wordt gedeeld. Sommigen stellen dat de ontwikkeling van duurzame energiebronnen enkel mogelijk (rendabel) is als de prijzen hoog blijven. Verschillende economen hebben zelfs al een naam bedacht om deze evolutie te omschrijven: greenflation. "We zitten met een dubbel probleem", stelt Steen Jakobsen. "Er is te weinig geïnvesteerd in de verguisde conventionele energiebronnen, terwijl alternatieve energie alleen niet zal volstaan voor onze toekomstige behoeften aan de huidige levensstandaard." Na de hausse van 2020 presteerden hernieuwbare energiebronnen vorig jaar trouwens slecht op de beurs. De aandelenkoers van windturbinefabrikant Vestas verloor bijna de helft van zijn waarde, maar die van oliegigant Exxon Mobil steeg met 50%! De econoom van Saxo Bank ziet wel een mogelijke uitweg: kernsplitsing of kernfusie. Het goede nieuws is dat het befaamde Massachu-setts Institute of Technology (MIT) eind januari aankondigde dat het enorme vooruitgang heeft geboekt in haar onderzoek naar kern- fusie. Zozeer zelfs dat het al commerciële toepassingen voorziet na 2030, eerder dan na 2050. En terug naar de realiteit van vandaag: petroleum doorbrak eind januari dan wel de 90 dollargrens per vat, maar in 2008 schommelde deze nog rond de 140 dollar!