...

De voorbije decennia heb ik mij een geheel aparte typ-techniek eigen gemaakt. Met drie vingers, jawel: één linkse en twee rechter exemplaren en mijn blik strak op het toetsenbord gericht. Het ging vooruit, dat moet gezegd. Zin per zin dwaalden mijn ogen telkens even naar het scherm, om vervolgens minstens twee fouten te ontdekken, terug te keren in de tekst, verbeteringen aan te brengen met dezelfde drie vingers en blik op het toetsenbord. Een never-ending-story, naar de gelijknamige prachtige film, maar nu dwaal ik af. En al bij al toch niet zo efficiënt. Toegegeven.De voorbije JCI-periode betekende wat dat betreft een kanteling: de extra berg administratieve taken die hierbij kwam kijken verlengden mijn al goed gevulde werkdagen nog een beetje meer en mijn efficiëntie niveau was verder zoek dan ooit... Op een mooie herfstdag vond ik de oplossing op een papiertje in de boekentas van mijn jongste. Een niet-nadergenoemde onderwijsinstelling was op zoek naar leerlingen die na de lessen nog een uurtje per week wilden investeren in typlessen...