...
Wanneer een alpinist dood wordt aangetroffen naast een bergtop komt het onderzoek in handen van de vriendelijke en beleefde Hae-Joon, door zijn genialiteit al op heel jonge leeftijd tot politie-inspecteur bevorderd. Als hij de mysterieuze weduwe van het slachtoffer moet ondervragen ontwikkelt zich langzaam aan een bizarre band tussen beiden. De Zuid-Koreaanse regisseur Park werd in 2003 wereldberoemd met het hyperviolente Oldboy waarvoor hij de Grote Prijs in Cannes behaalde en de hoofdprijs van de Belgische Filmkritiek (UFK). Gensters sloeg hij later ook met The Handmaiden, waar expliciete erotiek het thrillergegeven vervoegde. In de neonoir die Decision to leave zeker is, koos Park voor een soberder (lees minder geweld en seks) maar niet minder boeiende aanpak: "Waren mijn vorige prenten intens, met de bedoeling een heel stimulerende ervaring te bezorgen, dan was het ditmaal mijn doel een film af te leveren die subtiel en onopgemerkt het publiek weet te strikken en haar aandacht te trekken, dus is er niet zoveel geweld, naakt of seksuele inhoud. Ik wou complexe emoties afschilderen waaraan elke volwassene kan relateren." Voor de hoofdrollen koos hij Tang Wei, de onvergetelijke actrice uit Lust, Caution van Ang Lee, en Park Hae Il bekend van Memories of Murder en The Host, meesterwerken van die andere Zuid-Koreaan, Oscarwinnaar Bong Joon Ho (Parasite). Elke scène met beide acteurs zuigt u in het scherm. Naast de briljante regie, montage en fotografie zorgt huiscomponist Cho Young-wuk voor een score die doet denken aan het beste van Philip Glass en Bernard Hermann, de huiscomponist van de allergrootste, Alfred Hitchcock. Decison to leave doet zowel denken aan Paul Verhoeven qua ongemakkelijke en verwarrende sfeer, maar meer nog aan Vertigo. Geen toeval volgens Park: Het surrealisme dat Hitchcock in de realistische momenten weet te grijpen, is iets dat ik altijd al tracht te bereiken.