...

Voor de verschillen in beleid in de gezondheidszorg, is het compromis helemaal niét het formeel opsplitsen van dit beleid, met behoud van een federale dotatie. Immers, hoe gaat men vanuit de huidige taalbubbels bepalen hoe hoog die dotatie is voor de andere deelstaten? Wanneer en hoe vaak wordt dit alles vastgelegd, of bijgestuurd? Jaarlijks? Als onderdeel van een federale regeringsvorming? In dit model vervangt men een wafelijzerpolitiek door een terugkerende, cynische, wafelenbak. Pech voor de mensen die toevallig in de gemiddeld armere deelstaat wonen. We moeten deze decennialange splitsingslogica staken, de wederzijdse karikaturen loslaten en gestaag werken aan een échte federatie, waarin politici op federaal niveau verantwoording moeten afleggen aan àlle inwoners van dit land. Goede ideeën zijn een federale kieskring, of (kan sneller) federale partijen/kartels zoals in die andere federaties (Duitsland, Canada, Zwitserland). De splitsing van partijen volgens taal dateert alweer van de jaren '60 en '70. Maar de tijden zijn veranderd, de wereld wordt kleiner, zo blijkt momenteel op erg pijnlijke wijze. Een klein land als België kan zich niet langer deze taalbubbelpolitiek veroorloven.