...
Jellison et al. onderzochten 116 studies met niet-significante primaire eindpunten in zes toptijdschriften voor psychiatrie. Feiten werden vooral bedrieglijk voorgesteld in abstracts. Dat was het geval bij 65 artikels, goed voor 56% van het onderzochte aanbod.De onderzoekers geven toe dat het beoordelen van spin een enigszins subjectieve aangelegenheid is, maar omschrijven toch wat ze er concreet mee bedoelen. Zo bestempelen onderzoekers regelmatig in hun abstract een behandeling als succesvol, terwijl alleen secundaire eindpunten significant zijn gebleken, en niet de primaire eindpunten van het onderzoek.De bezorgdheid is dat veel artsen alleen de abstract van een publicatie lezen. Over de impact van spin op de medische praktijkvoering is tot nog toe weinig bekend, maar gevreesd wordt dat het handelen van de arts er wel degelijk door beïnvloed wordt.Een onderzoek legde artsen de abstract van twee verschillende studies voor, één met spin en één zonder spin. Telkens ging het om niet-significante resultaten over een behandeling. De artsen beoordeelden de behandeling in abstracts met spin als doeltreffender dan die in abstracts zonder spin. Een ander onderzoek vond dan weer geen effect van spin, zolang het primaire eindpunt in de abstract duidelijk werd besproken.Hoe dan ook lijkt het voorzichtig en ethisch verantwoord om spin te bestrijden. Jellison et al. stellen voor dat reviewers ertoe worden aangezet om aandacht te hebben voor scheefgetrokken weergaven bij het beoordelen van een artikel. Ten slotte nog dit: het is niet de bedoeling de psychiatrische literatuur te stigmatiseren. Er bestaan publicaties over het frequent voorkomen van spin in uiteenlopende specialismen.