...
Alles gaat vroeg of laat dood. Sterrenstelsel sterven, soorten sterven uit, de dood komt sluipend of bij nacht en ontij. De dood kan vele vormen aannemen en figureert op velerlei manieren in taal en denken. Dat idee is in goede handen bij Bert Keizer, verpleeghuisarts en levenseindefilosoof en bekend van eerdere inspirerende boeken over de zorg bij het sterfbed.In Reis om de dood verzamelt hij een 300-tal lemma's van 'Aarde' (die klomp materie waarop we een toevallig en onbegrijpelijk leven leiden) tot 'Zorgen rond het graf' (een hilarisch kort verhaal over familieperikelen rond een begrafenis). Keizer heeft een heel eigen stijl waarin humor en ernst samengaan. Als empathische dokter koestert hij een grote sympathie voor de levenden en de stervenden en als filosoof hanteert hij een Wittgensteiniaanse scherpte om een problematisch antwoord van de juiste vraag te voorzien. Hij beseft dat van 'de dood' geen sluitende definitie te geven is. Je kan hoogstens een omtrekkende beweging proberen te maken om vanuit alle kanten beter zicht op de zaak te krijgen. Want 'de dood' van Socrates, die van je moeder, van je hond, van de buxusheg of van een pneumokok zijn allemaal anders.Alhoewel er al vele duizenden jaren gestorven wordt heeft de dood 'nog niets van zijn frisheid verloren', zoals Cioran schreef. Bij leven proberen we de dood op armlengte te houden, maar nog draaglijker wordt het als je samen met Keizer er op onderhoudende wijze omheen wandelt. Kuierend en mijmerend, in steeds kleiner wordende cirkels, via literatuur, logica, dagboeken, dodenzangen, geschiedenis, geneeskunde, kunst en kliniek, waarbij het bij elke stap eigenlijk over het leven gaat. Keizer neemt je mee op een unieke rondgang langs het onafwendbare. Daar kan iedereen inspiratie uit opdoen, bij leven en welzijn.