...

Marc De Baets (71), als internist-immunoloog verbonden aan de Maastricht Univer-sity, is een wereldautoriteit inzake onderzoek naar myasthenia gravis. Maar via zijn grootouders, die kunstverzamelaars waren, en zijn moeder die zelf schilderde, kreeg hij ook de smaak voor de schone kunsten met de paplepel toegediend.Contacten met bekende artsen/kunstverzamelaars als Alex Vermeulen en Dirk Matthys versterkten zijn interesse nog zodat hij een graag geziene gast werd in kunstgaleries en -veilingzalen. "Ik focuste vooral op grafisch werk op papier", zegt De Baets. "Etsen van Rembrandt, Goya of Fernand Khnopff zijn nu eenmaal nog betaalbaar, in tegenstelling tot hun schilderijen." Aan de muren van zijn woonhuis in Maasmechelen hangen enkele olieverfdoeken van o.a. Albert Servaes, Permeke en Saverys, "aangekocht wanneer na mijn pensionering bepaalde spaarfondsen vrij kwamen", naast een indrukwekkend aantal prenten en gouaches van kunstenaars als Piranese, Delvaux, Jakob Smits, Khnopff én Léon Spilliaert die tentoongesteld zijn, ofwel in laden verborgen. Meest in het oog springt het werk Maison au Crépuscule, een prachtige gouache van Léon Spilliaert, in 2016 aangekocht bij het veilinghuis De Vuyst. "Het werk was in slechte staat, maar werd schitterend gerestaureerd door Melissa Hughes, een autoriteit in het vak. Het dateert van 1921. René Magritte heeft het gekend, hij liet er zich vermoedelijk door inspireren voor het meesterwerk L'Empire des Lumières." Dat iconische kunstwerk van Magritte werd op 2 maart van dit jaar bij Sotheby's in Londen geveild voor het recordbedrag van 61 miljoen euro. Marc De Baets staat bekend als een levensgenieter, is ook een eminent wijnkenner - ten bewijze daarvan tovert hij een zeldzame Domaine Etienne Sauzet 2019, Puligny-Montra-chet uit zijn kelder - en een frequent bezoeker van de betere restaurants. Vanwaar zijn belangstelling voor Léon Spilliaert die vooral past in het rijtje kunstenaars met Goya en Munch die in hun werk eerder het donkere in de mens exploreren. "Misschien komt dat door mijn medische achtergrond", lacht Marc De Baets. "Als patiënten bij mij komen is dat omdat ze lichamelijke klachten hebben en tijdens de behandeling volg ik ook de psychische verwerking van dat klachtenpatroon. Wat mij in een kunstwerk vooral aantrekt, is de onderliggende bedoeling van de kunstenaar te achterhalen. Als je Spilliaert toch een etiket wil opkleven, is hij een symbolist en zijn kunstwerken zetten de kijker aan tot nadenken. Dat is van een andere orde dan een vaas met bloemen of een landschap aan de muur." "Van een kunstenaar die mij weet te raken wil ik alles weten", vervolgt Marc De Baets zijn betoog. "Ik wil de mens achter de artiest doorgronden, ik lees veel biografische boeken over die kunstenaars die mij interesseren. Het kunstwerk is het resultaat van hun psychische toestand. Vaak doorloopt de kunstenaar een heel proces vooraleer hij of zij iets op papier zet. Bij het bekijken van een kunstwerk probeer ik dan ook te achterhalen wat er in het hoofd van de kunstenaar omgaat, en dat maakt voor mij kijken naar kunst juist zo boeiend." Léon Spilliaert is een kunstenaar die langzaam maar zeker groeit en blijft groeien. Hij behoorde niet tot de groep van impressionisten, evenmin tot die van de expressionisten. Hij was een selfmade artiest zonder academische scholing die als je wil aanleunde bij het symbolisme, maar vooral zijn eigen weg ging. En hij blijft maar klimmen op de ladder, getuige daarvan de prestigieuze tentoonstellingen in 2020 in de Royal Academy of Arts in Londen en in het Musée d'Orsay in Parijs. En nu is er dus de expositie georganiseerd door conservator Anne Adriaens-Pannier die het Museum De Reede wijdt aan het grafische oeuvre van Léon Spilliaert. Een must voor de kunst- liefhebber, te meer omdat je zijn werk hier kan toetsen aan dat van Munch, Rops, Goya en andere grootmeesters waarvan het museum een uitzonderlijke collectie bezit en toont.