...
Het leedvermaak was groot in sommige kringen toen afgelopen week bekend raakte dat de internationale klimaatconferentie in Chili niet zou plaatsvinden, en Anuna De Wever dus tevergeefs per zeilboot de Atlantische Oceaan aan het oversteken was. Zijzelf reageerde emotioneel op het nieuws. Die verontwaardiging leek me meer op zijn plaats dan de binnenpretjes van de klimaatontkenners. Het is alvast goed nieuws dat er alsnog een klimaattop zal doorgaan in Madrid, al is het uiteraard nog afwachten wat de onderhandelingen zullen opleveren. Wat me meer zorgen baart dan de locatie van de klimaattop, is de groep mensen - waaronder ook beleidsmakers - die de verandering van het klimaat en van ons leefmilieu nog steeds wegwuiven als een fantasietje van een horde losgeslagen wetenschappers.De wetenschappelijke literatuur bulkt intussen van de studies die aantonen dat de klimaatverandering en de milieuvervuiling reëel zijn. De weersomstandigheden zijn steeds vaker extreem, de biodiversiteit neemt af, de ecosystemen hebben eronder te lijden en de luchtkwaliteit verslechtert. Dat de klimaatverandering en de verstoring van het leefmilieu een grote impact hebben op de gezondheid, wordt ook steeds duidelijker. Zo hebben zwangere vrouwen in streken met een grotere luchtvervuiling meer risico op een miskraam, ontwikkelen kinderen er vaker astmatische klachten en is er algemeen een grotere kans op longkanker. Door de extremere temperaturen rukken ook exotische ziektes op. Dengue kan je nu al oplopen in het zuiden van Frankrijk. Ook de anophelesmug, die malaria overdraagt, profiteert van een warmer en vochtiger klimaat. In ontwikkelingslanden brengen de klimaatverandering en natuurrampen bovendien grote migratiestromen op gang, wat weerom tot meer menselijk leed leidt.Kortom: de klimaatverandering en de milieuvervuiling veroorzaken veranderingen in de volksgezondheid. Die veranderingen voltrekken zich niet alleen ver van huis. Ze staan voor onze deur en zullen in de nabije toekomst ook druk uitoefenen op ons gezondheidssysteem. Het is te laat om alle effecten ongedaan te maken, maar we hebben nog een goede kans om de gevolgen ervan te beperken. Patiënt Aarde vraagt om een intensieve therapie, geen palliatief beleid. Beleidsmakers, individuen en bedrijven moeten de moedige keuze van de duurzaamheid maken. Er is geen alternatief. Of gaan we over 30 jaar allemaal beweren dat we het niet wisten?