...

Dat l'Hôpital Notre Dame à la Rose aandacht heeft voor de problematiek van pandemieën en die in een historisch perspectief probeert te plaatsen, is perfect begrijpelijk. Tussen de 13de en 17de eeuw is Lessen/Lessines als grensstad tussen de graafschappen Vlaanderen en Henegouwen niet alleen meermaals het toneel geweest van conflicten en verwoestingen. Deze voormalige textielstad werd die periode ook meermaals getroffen door pest-epidemieën, dixit conservator Raphaël Debruyn. "Daar ligt ook de oorsprong van het augustinessenklooster annex ziekenhuis dat in 1242 is gesticht door de weduwe van Arnold IV van Oudenaarde, Alix de Rosait. Die zorgtraditie heeft in Lessines tot 1980 bestaan." Het maakt van het hospitaal en zijn kunstcollectie sowieso een boeiende en leerrijke site. En dat verhaal wordt nu aangevuld met een hoogst actuele expo- sitie over de pandemieën waarmee de mens de voorbije eeuwen is geconfronteerd. De acht grote pandemieën (lepra, cholera, malaria, tbc, pest, ebola, aids, Spaanse griep en Sars-Cov-2), de remedies - van volksdevotie tot quarantaine - alsook de rol van de medische wetenschap en apothekers worden treffend geïllustreerd aan de hand van een hele reeks kunstige voorwerpen uit diverse collecties. Een van die verzamelaars die voor deze tentoonstelling heel wat fraai medisch instrumentarium heeft uit- geleend, is voormalig arbeidsgeneesheer Agnès Tondreau-Versailles uit Doornik. "Ik ben beginnen verzamelen in de jaren 1970, toen er nog weinig interesse bestond voor dit soort voorwerpen met een medische historiek. Als arts had ik natuurlijk bijzondere interesse voor precies dit soort dingen: oude pincetten, scalpels, brandijzers, lepeltjes om medicijnen toe te dienen, maar evengoed apothekersdoosjes of doktersattributen. Ik vond het belangrijk dat dit medisch patrimonium niet zou verdwijnen. En omdat er eertijds weinig interesse voor bestond en ik net geïnteresseerd was, is die verzameling maar blijven groeien. Ik heb intussen meer dan 2.500 items in mijn ver- zameling, van de bronstijd tot om- streeks 1900. Daar ben ik gestopt, ik kan niet alles verzamelen," vertelt ze . Zeker in Franstalig België is de collectie van dr. Tondreau-Versailles geen onbekende, zo blijkt: "Ik krijg geregeld vragen om voorwerpen uit te lenen voor tentoonstellingen. Maar ik moet, met het oog op de toekomst, toch eens gaan nadenken wat er straks met mijn ver- zameling gaat of moet gebeuren. Ik zou niet graag zien dat ze naar het buitenland verhuist." Overigens: de intussen gepensioneerde artse heeft haar hart verpand aan het eiland Madagaskar, daar was ze de jongste jaren heel erg betrokken bij de opleiding van lokale artsen.