...

"Neurologie blijft vooral een klinisch specialisme - anamnese en klinisch neurologisch onderzoek nemen vaak veel tijd in beslag. Het beter vergoeden van intellectuele prestaties zou onze discipline aantrekkelijker kunnen maken", vertelt dokter Van Iseghem. "Nieuwe neurologen zijn nodig om het knelpunt van de veeleisende wachtdiensten te kunnen oplossen. Daarnaast wil de ziekteverzekering het minder financieel aantrekkelijk maken om patiënten lang in het ziekenhuis te houden. Maar inspelen op de trend naar kortdurende verblijven is niet altijd wat is aangewezen bij neurologische aandoeningen. Ook dat speelt in het nadeel van neurologen." "Het belang van technische handelingen in de neurologie is ook toegenomen. Maar daar blijft de overheid op de rem staan. Zo is een vraag om echografie door de neuroloog te vergoeden afgewezen - terwijl dat internationaal toch gezien wordt als good clinical practice bij de behandeling van entrapment syndromes of inflammatoire neuropathie, om er maar enkele te noemen. Prestaties voor neurostimulatie bij bewegingsstoornissen (dystonie) en epilepsie, of toediening van medicatie langs intrathecale weg zijn niet opgenomen in de nomenclatuur." Wat het knelpunt van de zware wachtdiensten door neurologen betreft, denkt dokter Van Iseghem aan een rationelere aanpak en professionalisering door meer samenwerking - tussen de diensten in het ziekenhuis en tussen de ziekenhuizen van een netwerk. "De neurologische expertise komt maar al te vaak van pas bij ziekenhuispatiënten en op de spoed. Denk aan een patiënt met geheugenproblemen of een exacerbatie van parkinsonsymptomen. Dat onderstreept het belang van een neurologische permanentie. Eveneens op een dienst intensieve zorg komt de deskundigheid van de neuroloog vaak van pas. Daar is evenwel het probleem dat neurologen geen toegang hebben tot de beroepsopleiding van intensivist - ze kunnen zich als neuroloog daarin niet verder specialiseren. Een verdere specialisatie tot revalidatiearts is mogelijk maar ligt niet voor de hand, omdat er nog maar weinig artsen zijn met dit subspecialisme en het dus moeilijk is om een opleidingsplaats te vinden." Het grote knelpunt voor de wachtdienst zit in de organisatie van een optimale opvang van personen met een beroerte. Het is belangrijk dat S1-centra goed verspreid over het hele land en constant paraat staan om bij een patiënt met een beroerte snel trombolyse uit te voeren of eventueel door te verwijzen voor trombectomie. Dat komt op de helling te staan. Daarnaast sleept de erkenning en de uitbouw van de gespecialiseerde S2-centra, waar de trombectomie wordt uitgevoerd, al jaren nodeloos aan. Een nieuw uitvoerings-KB omzeilde het probleem van de verdeling van de S2-centra over de gewesten. Maar nu kijkt de Vlaamse overheid de kat uit de boom, meent Van Iseghem, uit angst voor nieuwe procedureslagen. Daarnaast moet er voor neurologen in de S2-centra volgens dr. Van Iseghem de mogelijkheid bestaan om, na een gedegen opleiding, eventueel zelf een mechanische trombectomie uit te voeren - met het oog op continuïteit van deze zorg. Het is niet alleen de organisatie van de beroertezorg die in ons land niet van de grond raakt. "Ons discipline heeft heel wat raakvlakken met andere. Een parkinsonpatiënt ontwikkelt misschien blaasstoornissen die behandeld worden door een uroloog, maar de neuroloog moet toezien op de coördinatie. Voor die rol is er geen structureel kader uitgewerkt. Daarmee verloopt ook de opvolging van patiënten stroef door kinesitherapeuten, logopedisten, ergotherapeuten, enzovoort. Voor een gespecialiseerde dementie- of MS-verpleegkundige moet de dienst zelf financiering zoeken. Er zouden proefprojecten lopen met parkinsonverpleegkundigen, maar dat gaat allemaal traag. De federale en de regionale overheden zouden dit actief moeten aanpakken, en een kader voor een multidisciplinaire aanpak ontwikkelen, maar dat komt er niet." De blauwe krokodil teistert ook de neurologen. "Arbeidsongeschiktheid, vraag voor medische hulmiddelen,... Voor een aanvraag bij het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap moet je een heel dossier indienen. Als ik een epilepsiepatiënt wil behandelen met lacosamide (Vimpat), moet ik bijvoorbeeld ieder jaar een nieuwe aanvraag invullen. Een van de vele voorbeelden. Alsof het ziekenfonds niet zou weten dat epilepsie of parkinson een jaar later niet genezen is." "Ten slotte moet het aantal nieuw opgeleide neurologen afgestemd worden op de behoefte op het veld. Er moeten goede, kwalitatieve opleidingsplaatsen bijkomen. En neurologen in opleiding moeten ook voldoende wachtdiensten kunnen doen. Met de huidige regels voor aso's is dat soms moeilijk te organiseren - omdat ze ook beschikbaar moeten zijn tijdens de gewone dienst." "Al deze problemen voor neurologen hangen eigenlijk tezamen. Er moet over de toekomst van ons specialisme een breed en diepgaand overleg op gang komen", aldus de Kortrijkse neuroloog.