...

Dokter Jolien Steenhouwer en collega Sofie Claeys werkten voor hun masterproef samen met Domus Medica. Van de 79 huisartsenkringen in Vlaanderen waren er 22 bereid om deel te nemen aan een bevraging over de samenwerking tussen kringen en politiezones. Van de 107 politiezones in Vlaanderen gingen er 28 op het verzoek in. Zeven huisartsenkringen die antwoordden, hadden een samenwerkingsprotocol met de politiezone op papier staan. Vijf politiezones hadden zo een schriftelijke overeenkomst met een kring. In totaal ging het daarbij dan om negen verschillende protocollen. Hoeveel samenwerkingsprotocollen zijn er echt? We mogen er wellicht vanuit gaan dat kringen die al een tekst op papier hebben staan, geneigd zullen zijn om dat te melden en aan de enquête deel te nemen. Niet alle kringen zijn al bereid om met de politie afspraken te maken. Maar dikwijls vallen ze over obstakels van praktische aard die niet uit de weg geruimd raken. Twee kringen haalden aan dat ze wegens covid de geplande gesprekken over een protocol on hold hadden gezet. Enkele andere kringen zaten met een moeilijk op te lossen puzzel: huisartsenkringen overlappen geregeld met verschillende politiezones, politiezones hebben vaak te maken met verschillende kringen. "Bovendien blijkt het de bedoeling te zijn om de politiezones te hertekenen, met minder maar grotere zones", weet Steenhouwer. "Dat kan voor verdere vertraging zorgen." De negen samenwerkingsprotocollen die ze vonden, vertoonden grote verschillen. "Nogal wat protocollen bevatten uitgebreide afspraken over de situaties waarin de politie een beroep doet op huisartsen om medische taken te vervullen." De manier waarop overeenkomsten bepalen dat de huisarts hulp kan inroepen van de politie, loopt ook sterk uiteen - verschillende werkwijzen zijn in principe mogelijk.Voor het opstellen van een basistekst - die ondertussen van de Domus-website gedownload kan worden - haalden de twee jonge huisartsen bruikbare stukken uit de bestaande teksten. De modeltekst bevat zo een uitgebreid hoofdstuk over wanneer de politie een huisarts nodig heeft. Dat heeft veel minder met het voorkomen van agressie te maken, maar bij de bevraging bleek dat bij huisartsen over sommige van deze situaties soms frustratie optreedt. Dat kun je beter voorkomen. "We willen vooral dat de protocollen een startpunt zijn voor een goede samenwerking in goede verstandhouding", zegt Steenhouwer. Voor afspraken over de beveiliging van huisartsen bij een mogelijk verdacht huisbezoek, valt de basistekst terug op een stappenplan dat in enkele protocollen voorkwam. De huisarts vraagt de politie om op een bepaald tijdstip terug te bellen. Antwoord de arts niet, dan gaat er een politiewagen langs." De modelovereenkomst omvat nog een aantal andere hoofdstukjes: een passage om de samenwerking GDPR-proof te maken, en een clausule over een geregelde evaluatie van de afspraken. Nu er een basistekst is, haalt dat misschien meer kringen en politiezones over de schreef. Een protocol is immers een goed vertrekpunt voor meer samenwerking, vindt Jolien. "Het is verder ook erg belangrijk dat er vaste contactpersonen zijn, dat zowel de huisartsen als de politie weten bij wie van de andere partij ze met hun vragen terechtkunnen."