Onvergelijkbare sfeerscheppers

Met het liefst 11 minuten durende opener, Man Alone (Can't stop the fading) brengt de band hun langste nummer ooit uitbrachten) ). Wat betekent dat trouwens ook voor een band die zich al ontelbare malen heruitvond, deels van bezetting wisselde en ons immer bleef bekoren? Zo bezwerend op die eerste track de mantra wordt, met die onnavolgbare vocalen van Stuart S. Staples, zo zacht mag de plaat verder kabbelen op I Imagine You, met een fluisterende stem ditmaal.Weer helemaal anders klinken de drie covers op dit 13de studioalbum, Distractions. Wonderlijk hoe de stemmen van Staples en Gina Foster samengaan op de prachtversie van Neil Youngs A Man Needs a Maid. The Lady with the Braid van Dory Previn was een tip van een leraar in de humaniora die ontdekte dat de jonge Staples zo verzot was op Joy Division. De derde cover, You'll Have to Scream Louder van Television Personalities straalt dan weer Staples' liefde uit voor hun album, The Painted Word uit 1984. Ongelijkheid stond centraal op die plaat. Staples: "Mijn woede kwam op toen ik dacht: Kunnen die dingen opnieuw gebeuren". Op Tue moi hoor je Staples in het Frans zingen. Vogeltjes fluiten afsluiter The Bough Bends in gang. Distractions is andermaal een rijkelijk geschakeer- de plaat van een band die blijft verbazen. Vertigo Days is het eerste album in zeven jaar van de fantastische Duitse band The Notwist. Het toont aan hoe uniek ze steeds waren en tegelijkertijd zetten ze de deuren open naar andere paden. De harde kern bestaande uit de broers Markus en Micha Acher, terwijl Cico Beck nieuwe stemmen, zelfs andere talen toevoegt. De voorbije jaren zaten ze niet stil en de invloed van die zijprojecten valt te horen op de nieuwe plaat. Dat geldt ook voor hun filmscores die Vertigo Days, hoe kan het ook anders met zo'n titel een cinematografisch cachet bezorgen.Op de toonaangevende single van de nieuwe plaat, Ship, weerklinken de vocalen van Saya van het Japanse popduo Tenniscoats, voortgestuwd door een Krautrockachtige beat. Saya is verder op de plaat ook te horen op Into Love Again als lid van de Japanese brassband Zayaendo. Markus Acher werkte met Saya samen als curator van Minna Miteru, een compilatie van Japanse indiepop. De Amerikaanse jazzklarinettist Angel Bat Dawid en de Argentijnse Juana Molina zijn de andere gasten. Ondanks die diverse input klinkt het resultaat als een lange vloeiende suite. Markus: "Het voelt als een lang gedicht."Zeven jaar wachten was lang maar als ze dan met zo'n topplaat op de proppen komen, vergeven we hen dat o zo graag. Zowel om bij weg te dromen als om gefascineerd naar te luisteren.Het duo Arab Strap, een van dé Schotse indiebands uit de nineties (die tien jaar na hun split in 2006 opnieuw samenkwam voor enkele liveconcerten) brengt plots een studioalbum uit. Gitarist Malcolm Middleton: "We genoten van die optredens, dus leek het zinvol opnieuw samen te schrijven". Soundwizzard en tekstschrijver Aidan Moffat: "De bedoeling was allesbehalve de nineties te laten herleven maar op ontdekkingstocht te gaan. Het klinkt nog steeds als Arab Strap, maar een oudere en wijzere versie ervan". Middleton: "Er was letterlijk voldoende afstand van ons eerdere werk zodat we het kaf van het koren konden scheiden." Moffat: "Eigenlijk doen we wat we altijd al deden: Malcolm voorziet me van gitaarspinsels en ik begin daar mee te prullen en smijt er wat drummachines en woorden tegenaan." Zo klinkt het allemaal heel eenvoudig maar As Days get Dark is een rijk geschakeerd album. "Het gaat over hopeloosheid en duisternis", licht Aidan Moffat toe, het algemene thema is waar mensen zich toe wenden in tijden van nood en hoe ze zich 's nachts kunnen verbergen." Houdt Serge Gainsbourg (zie blz. 24) van 'talk over' dan kan Arab Strap er ook iets van. Het merendeel van de songs weerklinkt parlando in de plaats van gezang. Voeg daar nog die sappige Schotse tongval aan toe en je krijgt automatisch een heel eigenzinnige sound.