...

Het afbouwen van de lockdown heeft al heel wat inkt doen vloeien. Maar het wordt dansen op een koord. Eric Muraille, die als bioloog en immunoloog aan de Université Libre de Bruxelles verbonden is, denkt wel dat we eruit komen. Samen met vier andere experts reflecteerde hij over de beste werkwijze. Michel Goldman (immunoloog, ULB), Marius Gilbert (epidemioloog, ULB), Mathias Dewatripont (econoom, ULB) en Jean-Philippe Platteau (econoom, Université de Namur) waren van de partij. Hun voorstel werd gepubliceerd in Nature Medicine. Eric Muraille antwoordt op onze vragen. Wat stelt u voor?Eric Muraille: We wilden tegelijk rekening houden met volksgezondheid, sociale factoren en economische vereisten. De weerslag op de economie zal niet min zijn. Nochtans hebben we meer dan ooit middelen nodig om de gezondheidszorg en het wetenschappelijk onderzoek in stand te houden.Ons voorstel steunt op drie complementaire pijlers: het behoud van social distancing, het verhogen van de testcapaciteit en het implementeren van grootschalige maatregelen. Social distancing blijft onontbeerlijk om het aantal besmette personen laag genoeg te houden, zodat de situatie voor de ziekenhuizen werkbaar blijft. Wat zou u doen met de tests?Iemand die op een bepaald ogenblik een negatief resultaat heeft op de RNA-test, kan achteraf positief testen. Of misschien heeft hij de infectie al gehad en is hij dus in principe beschermd tegen het virus, voor een tijdspanne dat we momenteel niet kennen. Ik heb voorgesteld de RNA-test te combineren met de serologische test. Met deze combinatie krijgt men zicht op het aantal mensen dat bijdraagt tot de groepsimmuniteit. We zullen pas groepsimmuniteit hebben als 60% tot 70% van de bevolking immuun is. Wat bedoelt u met grootschalige maatregelen?Het is onmogelijk de hele bevolking te testen. We moeten dus onze prioriteiten vastleggen. Zorgverleners in ziekenhuizen moeten voorrang krijgen, want zij zijn het sterkst blootgesteld. Tegelijk zijn ze onmisbaar in de strijd tegen het virus. Daarna komen werknemers uit andere essentiële dienstverlenende sectoren, zoals veiligheidsdiensten, de voedingssector, de distributie, het transport en het onderwijs. Ten slotte is het de beurt aan andere bevolkingsgroepen. Hierbij zal er rekening worden gehouden met het risicoprofiel en de rol bij het herstel van de economische en sociale activiteit. Dit betekent dat sommige mensen zullen moeten aanvaarden dat de lockdown voor hen blijft gelden, terwijl anderen opnieuw hun oude vrijheden kunnen oppikken. Een volledige en snelle exit is ondenkbaar, en de planning zal flexibel moeten zijn. Onze exitstrategie moet vlot kunnen worden aangepast. We beginnen met de personen die het kleinste risico hebben, o.a. jonge mensen. Zoals ik het zie, meten we doorlopend de impact van de geleidelijke ontgrendeling op het aantal nieuwe infecties en de groepsimmuniteit. Blijkt dat de situatie verergert, dan moeten we de kraan opnieuw dichtdraaien. De monitoring kan plaatsvinden aan de hand van mathematische modellen die worden aangedreven door het meten van de groepsimmuniteit. Die zal op haar beurt worden geëvalueerd met steekproeven in de bevolking. We hopen dat we hiermee de transmissie kunnen handhaven op een niveau dat werkbaar is voor de gezondheidszorg, terwijl de geneeskunde vaccins ontwikkelt en de behandelingsmethoden verfijnt, en de groepsimmuniteit de rest doet. Is het heropenen van de scholen wel degelijk een prioritaire maatregel?Dat is een heikel punt. We zijn daar in onze publicatie niet te diep op in gegaan. Kinderen lopen weinig risico, maar kunnen het virus wel overdragen. Als ze uit lockdown worden gehaald, moeten ouders en leraars dus behoorlijk beschermd worden. Er wordt dezer dagen verwezen naar 'contact tracing', wat toch wel tot enige onrust leidt bij de bevolking...Dat is intussen een vals probleem. De tracing die men ingesteld heeft in Aziatische landen is nuttig als er weinig mensen besmet zijn. Die methode zou bij ons denkbaar geweest zijn bij het begin van de pandemie in februari, in combinatie met systematische testing. Maar zodra men schat dat ongeveer 5% van de bevolking besmet is, denk ik dat het te laat is om dit soort maatregelen op grote schaal in te voeren. Men kan het nog in risicosituaties doen, zoals in woonzorgcentra bijvoorbeeld, om potentieel besmette personen in quarantaine te plaatsen. Maar globaal gezien is het niet erg zinvol om de contacten van 500.000 personen in kaart te brengen. Voeg daaraan toe dat onze mentaliteit niet dezelfde is als die van de Aziaten. En dat de maatregel bovendien discriminerend is.