...
De jongste Global Health Monitor, een enquête bij mensen uit 34 landen, levert heel wat stof tot discussie op. De resultaten kunnen indicatief zijn voor de bekommernissen bij de bevolking. De burger is niet noodzakelijk een expert maar dom is hij niet. Geestelijke gezondheid kondigt zich - na de voorbijtrekkende pandemie - wereldwijd als probleem nummer één aan. De gezondheidscrisis stelde de veerkracht van de mensen al danig op de proef. Vooral in Europa komt daar dan de oorlog in Oekraïne bij, naast torenhoge energieprijzen en dito inflatie. De collectieve verarming die daarvan het gevolg is, bezorgt mensen mentale muizenissen. Nog een heikel punt: het wantrouwen waarvan de samenleving doordrongen is. Het antwoord van de overheid daarop is controle in de vorm van formulieren. Staat het op papier dan is het waar en in orde. De gezondheidszorg ontsnapt daar allerminst aan en burgers beseffen dat. Naast personeelstekorten en wachtlijsten vormen de papieren tijgers enorme pijnpunten. Enkel over de importantie van preventie in de zorg verschillen burgers en experten van mening. Dat dit heel ver kan gaan en ook verband houdt met huisvestiging en leefomstandigheden is voor de man in de straat allicht een brug te ver. Een alarmsignaal voor het beleid moet zeker ook de somberheid zijn waarmee Belgen naar de toekomst van hun systeem kijken. De gezondheidszorg maakt een transitie door en veranderen is altijd moeilijk. Toch doen politici er goed aan twee keer na te denken alvorens ingrijpend te hervormen. Een kritische kanttekening is nooit weg. Ipsos organiseerde een peiling bij een handvol Belgen. Hoe sociaal gestratificeerd dit staal ook is, het blijft wetenschappelijk nattevingerwerk. Bovendien kan men zich afvragen in welke mate de zorgstelsels van al die landen vergelijkbaar zijn.