...

Leif Ove Andsnes is al 25 jaar een graag geziene pianist ons land. Op jonge leeftijd begon hij piano te spelen, maar muziek was toen niet meer dan een van zijn vele hobby's. Toch raakte hij er op een goede dag van overtuigd dat er voor hem geen andere toekomst kon zijn dan pianist te worden. Die vastberadenheid en zijn groot talent brachten hem internationaal naar de top. Vooral als Mozartvertolker geniet Leif Ove Andsnes een bijzonder sterke reputatie. Dat komt omdat hij erg geraffineerd pianospel kan brengen, en omdat hij een muzikant is die de oren spitst en veel aandacht heeft voor de musici die samen met hem op het podium zitten. Bij Bozar tijdens het festival gebeurt dat in duo, trio, kwartet of uiteraard ook met het uitstekende Mahler Chamber Orchestra. Andsnes' Mozartvertolkingen getuigen ook van een grote interesse voor de muzikale omstandigheden waarin de muziek tot stand kwam. "De musici van mijn generatie zijn opgegroeid met uitvoeringen die historisch geïnformeerd zijn", zei Andsnes daar eerder al eens over in de Artsenkrant. "Nikolaus Harnoncourt is voor mij meer een referentie voor Mozart dan Herbert von Karajan. Die invloeden heb ik zeer spontaan in mij opgenomen. Ik luister ook graag naar uitvoeringen op pianoforte's. Door kennis te hebben over de retoriek en frasering van deze muziek, spreekt ze beter tot de luisteraar dan wanneer men louter aan grote zanglijnen denkt. Ik probeer altijd over zoveel mogelijk informatie te beschikken, en zoveel mogelijk intellect, intuïtie en verbeelding te gebruiken om de emotie achter de muziek te vinden." Voor de programma's van de drie concerten bij Bozar put Andsnes uit muziek die Mozart in de periode 1785-86 in Wenen componeerde. Hij was toen pas toegetreden tot de vrijmetselaars (de Maurerische Trauermusik staat op 20 november ge programmeerd) en hij was op zoek naar een onafhankelijk bestaan in het Weense muziekleven. Mozart onderwierp het pianoconcerto aan esthetische experimenten die de toekomst van het genre zouden bepalen. Dat kan je horen in de pianoconcerto's die Leif Ove Andsnes zal vertolken, zoals het dramatische concerto nr. 20 in d klein of het nr. 21 met het beroemde langzame middendeel, en tot slot de nummers 23 en 24 waarin je Beethovens bijdragen aan het genre al hoort aankomen. Omdat Mozart inkomsten wilde genereren uit de ticketverkoop bij de uitvoering van deze concerto's probeerde hij naar eigen zeggen om 'zo universeel mogelijke muziek voor zowel kenners als liefhebbers te maken, een middenweg tussen gemakkelijk en moeilijk, briljant geschreven, aangenaam om naar te luisteren, en spontaan, maar niet zonder inhoud.' In dezelfde periode ontstonden ook enkele klaviertrio's en 2 pianokwartetten. Het tweede pianokwartet in Es staat op 19 november op het programma met Leif Ove Andsnes en drie leden van het Mahler Chamber Orchestra op viool, altviool en cello. Het werk zag het levenslicht op 3 juni 1786. Het is muziek die de ontspannende huiskamermuziek die in die tijd erg gegeerd was, op vele vlakken overstijgt. Bijgevolg was de opdrachtgever die vooral een commercieel doel voor ogen had, niet erg opgezet met Mozarts nochtans schitterende bijdrage die hoge eisen stelde aan de musici. Het krachtige concerterende en het intieme kamermuzikale worden in deze heerlijke muziek moeiteloos gecombineerd.Naast de concerto's en de instrumentale kamermuziek maakt Andsnes ook tijd voor Mozarts vocale parels uit deze tijd. Daarvoor komt de Duitse sopraan Christiane Karg enkele Mozartliederen bekende zingen zoals Das Veilchen of de concertaria Ch'io mi scordi di te. Mozart componeerde het werk voor het afscheidsconcert van Nancy Storace en hij begeleidde de zangeres die avond ook aan het pianoforte.