...
Er borrelt wat bij heel veel mensen. Namelijk een soort van onderhuidse frustratie, gecombineerd met het besef dat een aantal zaken in ons zorgsysteem anders kunnen en moeten.Ze doen uit een gevoel dat het moet omdat het beter kan. In het Engels mag je ze 'positive troublemakers' noemen. Mensen die vooruit willen. Die geloven in verandering. Mensen met een realistisch, naïef positivisme. Maar er is een keerzijde voor die troublemakers. Het systeem veranderen gaat traag, tergend traag, processie-van-Echternach-traag. En dat kan al wel eens wat frustratie creëren. Dus hoe hou je als troublemaker de energie erin, de schwung, of het oervlaamse woord goesting om te blijven gaan, te blijven trekken, te blijven geloven dat het anders kan? Mijn antwoord is mini-werfjes.