...
Het lesbische koppel Raf (bijwijlen hilarisch vertolkt door Valeria Bruni Tedeschi) en Julie (rol van Marina Foïs) staat op de rand van een breuk wanneer ze op de Spoed van een Parijs ziekenhuis belanden. Die afdeling staat in rep en roer doordat onophoudelijk slachtoffers worden binnengebracht van een uit de hand gelopen betoging van de 'Gilets jaunes'. De ontmoeting van het koppel met een zwaargewonde en razende betoger (magnifieke vertolking van Pio Marmaï) en met het zorgpersoneel - in grote mate verpersoonlijkt door verpleegster Kim (briljant gespeeld door Aïssatou Diallo Sagna, een verzorgende in het echte leven) - zal eenieders blik (ook die van de kijker) op de maatschappij danig verruimen. Regisseur Cathérine Corsini verduidelijkt hoe ze er toe kwam al die werelden te verenigen: "Door een val belandde ik de nacht van 1 december 2018 op de spoed van het Ziekenhuis Lariboisière. Zo vond ik mijn sleutel om in de film binnen te geraken en kon ik wat ik wou vertellen laten resoneren met het woelige sociale klimaat. Heel de nacht observeerde ik het ballet van de ziekenhuisorganisatie: de spanning bij de totaal overbezette zorgverstrekkers die heel vaak oplettend waren maar de tijd niet hadden aimabel te wezen. Daarnaast had je de patiënten verenigd in de wachtzaal, in fysieke shock, met angsten en de nood om zich aan iemand te kunnen toevertrouwen. Een koppel dames uit de gegoede burgerij onderdompelen in die arena zou automatisch leidden tot uitwisseling en confrontatie en rekenschap geven van de breuken in onze maatschappij." Zonder te oordelen aandacht geven aan de grieven van én de Gilets Jaunes én die van de zorgsector, dat alles koppelen aan de kroniek van de maatschappij en die van een micromaatschappij wat een koppel in crisis toch is, il faut le faire! En dat alles met evenveel tranen als lachbuien. Kortom, een meesterwerk!