...
Wij vieren in ons gezin sinds 1954, het Mariajaar, het feest van lichtmis zonder kaarsen maar met pannenkoeken. "Er is geen vrouwtje nog zo arm, of ze maakt met Lichtmis haar pannetje warm", is een gezegde van mijn moeder dat ik altijd zal onthouden en aan mijn kleinkinderen wil doorgeven.Ik herinner mij de intocht van het elektrisch kookfornuis in moeders keuken. Het eerste exemplaar in de straat. De eerste pannenkoeken waren geen echt succes waardoor wij de 'mislukkelingen' al meteen mochten opeten. Voor de echte moesten we wachten tot we allemaal samen aan tafel zaten, tot na het 'weesgegroetje' gevolgd door een diepzinnige bondzondernaamgedachte van mijn vader over mensen in armoede en de voordelen van een gasvuur bij het bakken van pannenkoeken. Hij had ze nog niet gegeten maar had meteen zijn oordeel klaar. "De geur", zei hij, "de geur is artificiëler". "Ik zal weer op hout koken", repliceerde mijn moeder toen nog niet beseffende dat hout milieuonvriendelijk was.