...

Door de warmte en het verschil in kwaliteit en ervaring tussen de deelnemers reden de -40 een rit van 66 kilometer en de +40 een van 60 kilometer, met een 45 seconden latere start. Er werd gefietst voor een collectief klassement, maar er werd ook een einduitslag voor de artsen afzonderlijk opgemaakt. Twaalf van de 32 deelnemers waren artsen en ze namen in de einduitslag de posities twee, drie en vijf in.Dr. Koen Van Geyt werd eerste arts en tweede in de algemene rangschikking, na tandarts Jari Verstraeten. "Koen Van Geyte botst op Jari Verstraeten zoals Roger De Vlaeminck destijds op Eddy Merckx", zegt Etienne Van de Velde, organisator, tandarts en voorzitter van de Belgische Medische Wielerkring. "Verstraeten maakte er na twee van de tien ronden een solo van, wat te begrijpen is: hij werd de week voordien nog vijfde tijdens het BK van 150 kilometer voor elite zonder contract, de beste amateurs van het land." Dr. Van Geyte die tweede werd, kreeg wel de driekleur voor medici, voor dr. Matthias Veys en dr Mathieu De Cock.Bij de +40 kwam het tot een sprint, met Mathieu De Rouck als winnaar. Dr. Guido Spanoghe haalde het bij de +50 en dr. Karel Willems won bij de +60. Twee van de deelnemers waren vrouwen: oogarts Kathleen Leroux verlengde haar titel en gynaecologe in opleiding Emilie Vandevoorde werd tweede. Ze heeft ervaring met triatlon, maar het BK was haar eerste wegwedstrijd. Pour la petite histoire: Leroux is de kleindochter van Maurice De Waele, winnaar van de Ronde van Frankrijk in 1929.Op één lekke band na, liep alles gesmeerd. Al bleken er op vier wegen tussen de velden kramnagels gestrooid. "Sommige bewoners van de Vlaamse Ardennen hebben het blijkbaar niet zo graag dat er veel wielertoeristen langskomen. We hebben de spijkers op voorhand kunnen oprapen en kwamen toch aan een platsic zakje vol." De vereniging is te klein voor serieuze sponsoring en "het mag niet, terwijl er toch geen belangenvermenging sprake is. Dat is een beetje vervelend." Maar de organisatie stortte toch 100 euro in de sociale kas van het schooltje waarvan ze de kleedkamers mochten gebruiken. De deelnemers en organisatoren konden terugblikken op een geslaagde en gezellige sportieve dag. "Het geluk zien van jonge kinderen die het rugnummer van hun ma of pa mogen trekken, bijvoorbeeld, dat was mooi."Verrassend was wel dat er vlak voor de podiumceremonies plots dopingcontroleurs opdoken van de Vlaamse gemeenschap. De eerste zes renners uit de einduitslag moesten een plas afleveren. "Dat gebeurt hoogst zelden", zegt Van de Velde. "Er gebeuren weinig controles bij de nevenbonden. Maar wij sturen onze uitnodiging om deel te nemen ook door naar de sportartsen, misschien waren er daar dopingartsen die dachten: wij gaan niet meedoen, maar we komen controleren. Of zijn het twee positieve gevallen van begin jaren 1990 die zijn blijven hangen? Latere dopingcontroles leverden in elk geval nooit overtredingen op. Dus we zijn er gerust in. Er was door het warme weer wel iemand die bijna drie liter water moest drinken om te kunnen plassen."Op de aankondiging die werd uitgehangen stond als dopingcontrolestation: 'kapel'. "Mijn broer Dirk, die sportarts is in Eeklo, zei het nog: Laat ons hopen dat het wijwater niet besmet was", grijnst Van de Velde.