...

Klinisch bioloog Henk Louagie (AZ Sint-Lucas Gent) en zijn echtgenote Christel Haenebalcke, pneumologe in AZ Sint-Jan in Brugge, hebben al aardig wat afgereisd, zowel privé als professioneel - van India tot de Verenigde Staten waar hun oudste zoon woont."We hebben niet echt een voorkeurscontinent, maar we proberen wel zoveel mogelijk moois te beleven. En daarvoor hoef je niet noodzakelijk ver weg te gaan. Schotland en Corsica vind ik evenzeer topbestemmingen", dixit dr. Louagie.Op de vraag 'Waarom dan de keuze voor Latijns-Amerika en meer in het bijzonder Peru?' krijg ik te horen "dat we al lang wilden kennismaken met de Indiaanse cultuur. Ja, uiteraard Machu Picchu stond ons verlanglijstje. Maar tegelijkertijd moet ik erkennen dat wij, zoals veel Westerlingen, eigenlijk maar bitter weinig afweten van die pre-Spaanse en Indiaanse culturen. Je start van nul, en er is tegelijkertijd heel wat heterogeniteit."Ook taalkundig ligt het contact met de indigenas moeilijker, erkent de arts. "Wij spreken geen Spaans, vandaar ook dat we op reisorganisatie Atacama beroep hebben gedaan. Zij kunnen gidsen en zo regelen, maar wees gerust: Peru is een absoluut veilig land, de mensen zijn vriendelijk, warm en hartelijk. Het ligt sowieso niet in mijn aard om ongerust te zijn. Zelfs in de hoofdstad Lima, toch een grote en drukke stad, heb ik nooit een onveilig gevoel gehad."Maar terug naar die Indiaanse cultuur. Zeer de moeite vond mijn gesprekspartner het bezoek aan het Museo Santuarios Andinos in Arequipa. Blikvanger in de collectie is het stoffelijk overschot van een Incameisje dat bevroren werd teruggevonden in een vulkaankrater. "Heel het verhaal van Momia Juanita of 'de vrouw van Ampato' wordt daar uit de doeken gedaan en gereconstrueerd." Een echt straf verhaal, weet de dokter. Uit het wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat het allicht gaat om een meisje van 12 à 15 jaar, dat hoofdfracturen vertoont (door een forse klap) vooraleer ze aan de goden is geofferd. Toen haar stoffelijk overschot in 1995 werd ontdekt, bleek ze in lappen gehuld en bevroren. "De Inca's waren dus helemaal geen doetjes. Let wel: we spreken over de 15e eeuw, dat waren toen bij ons ook niet altijd vrolijke tijden. Dat verhaal vond ik echt wel pakkend.""Heel belangrijk, zeker als je familiaal reist: probeer samen je reisschema in te vullen en bouw vooral ook rustpunten in. Het heeft geen zin om aan een hoog tempo alles te willen afvinken en alles te bezoeken - dat kan ook niet als je maar twee weken weg kan. Bovendien: in een immens groot land als Peru moet je sowieso keuzes maken en durven dingen laten vallen. Dat is iets wat ook wij hebben moeten leren, hoor. Door net rustpunten in te bouwen of een dagje te gaan mountainbiken, een wandeling langs de Incatrail, wordt een reis ook een familiegebeuren. En dit soort actieve zaken vinden de kinderen superleuk. We stimuleren hen ook om zelf met ideeën te komen voor activiteiten of bezoeken."Keuzes maken betekende in dit geval dat het Titicacameer ("ik hoop ooit nog wel eens Bolivia te bezoeken en het dan te bezoeken"), het noorden met Trujillo (genoemd naar Peru-veroveraar Pizarro die afkomstig was uit het gelijknamige stadje in Spaans Extremadura) of de Nazcalijnen niet op het programma van de familie Louagie-Haenebalcke stonden.Dat betekent geenszins dat dokter Louagie niet met weemoed terugdenkt aan deze reis. "Vanuit Arequipa zijn we naar de Colca Canyon en de vallei waar de condors rondvliegen getrokken. Dat is zo'n totaalervaring dat je alleen maar een wauw kan onderdrukken. De hele sfeer, de geuren en kleuren, is zo overweldigend dat ik daar gerust nog wat langer had willen blijven."Ook de tocht richting Amazone ("daar wilde ik graag naartoe omdat ik dat in Brazilië niet had gedaan") was een aaneenschakeling van geuren, kleuren en kleine elementen die een reis maken, klinkt het. "Je moet eerst vliegen naar Puerto Maldonado, dan reis je met de bus en per boot verder richting Amazone. De hele setting is zo anders dan wat je gewoon bent, je wordt omringd door oerwoudgeluiden en een heterogene mix van natuurelementen die je aandacht trekken. Vanuit de lodge heb je dan keuze uit een hele reeks uitstappen. Een tocht door de boomkruinen, een nachtelijke wandeling waarbij de glimwormen oplichten in de duisternis. Je moet hier trouwens niet naartoe om grote dieren te spotten, het zijn veeleer de vogelrijkdom, zelfs het schouwspel van mieren, die gaat fascineren. Zo heb ik op bepaald ogenblik een arend zijn jong op nest een aap zien voederen.'Als we het aspect Machu Picchu aanraken, glundert mijn gesprekspartner. "Wij hebben eerst het laatste stukje van de Incatrail gewandeld naar de wereldberoemde Incasite. Als je dan door de Zonnepoort wandelt en plots de ganse site in ogenschouw krijgt, dat is gewoon pure magie. Je kent dat uit de boekjes, maar toch werd ik daar stil van." Hij maakt bijna automatisch de vergelijking met de Taj Mahal in India, je mogen neervleien in de kroeg van Mark Twain of beklijvende natuurervaringen.Alleen: "De zoektocht naar autentieke ervaringen wordt steeds moeilijker. Na het wauwmoment op de Incasite was Aguas Calientes een ferme afknapper", krijg ik te horen. "Het deed me terugdenken aan de Taj Mahal waar de politie voor onze ogen het hele plein met bedelaars schoon veegde opdat een bus Italiaanse toeristen 'ongestoord' de site zou kunnen bezoeken. Of nog: een ijssalon in New Delhi dat ge frequenteerd werd door welgestelde Indiërs terwijl in de goot buiten arme drommels lagen. Dat is wel confronterend, hoor. Maar laten we wel wezen: Peru is inzake armoede geenszins te vergelijken met India of Noord-Afrika. Sowieso kan je niet iedereen steunen, maar ik vind het belangrijk dat je mensen toch met respect blijft behandelen en benaderen."Als ik deze ervaren wereldreiziger vraag om dit Zuid-Amerikaanse land in enkele kernwoorden te vatten, zegt hij meteen: "De natuur en cultuur, de landschappen ook. En zeker ook de Peruanen. Ik heb ze als heel vriendelijk en behulpzaam ervaren. Toen ikzelf op bepaald ogenblik een medisch probleempje had op reis stopten mensen spontaan om te helpen of de weg naar een apotheek te wijzen. Dat is wel fijn."Als ik tot slot een blik mag werpen op de reisfoto's van het koppel en daarover mijn bewondering niet weg steek, klinkt het heel nuchter: "Eigenlijk is het allemaal nog veel mooier en indrukwekkender in het echt." Dat laatste kunnen we alleen maar beamen...