...
Twee dagen nadat de site van het Sint-Anna Sint-Remi Ziekenhuis in Anderlecht omgebouwd werd tot een ziekenhuis voor de opvang van covidpatiënten werd de dokter ziek, vermoedelijk besmet door een collega-anesthesist die in dezelfde operatiekamer actief was. "Op de CT-scan van mijn longen zag ik meteen dat ik zwaar getroffen was. Ik had meerdere longletsels. Infectiologen en longartsen stuurden me naar huis en gaven me plaquenil + antibioticum. Maar een paar uur later kreeg ik koorts en kwam ik in ademnood. Op maandag 16 maart werd ik opgenomen op de intensive care van het Delta Ziekenhuis. Ik zei tegen mijn vrienden en collega's: ' Ik ken mijn lichaam. Ik voel me echt niet goed. Aarzel niet om mij te intuberen'. Dat deden ze toen mijn toestand erger werd." Vervolgens werd dr. Sassine behandeld met remdesivir, dankzij bevriende artsen en met de nodige toestemming verkregen binnen 24 uur uit de Verenigde Staten. Helaas was zijn toestand inmiddels te ernstig om een antiviraal middel doeltreffend te laten werken. "Ik raakte al snel in coma. Ik lag op mijn buik omdat mijn longen aan de rugzijde bijna niet werkten. Ja, ik was stervende, dacht men."Dr. Sassine is 58 en heeft geen comorbiditeit. Hij neemt hoogstens ontstekingsremmende geneesmiddelen voor lichte reuma die zeven jaar geleden begon. Na ongeveer drie en een halve week op de intensive care en veel gebeden voor het herstel, zag dr. Sassine zijn toestand verbeteren. "Toen er sprake was van een tracheostomie, begon ik te herstellen. Mijn zuurstofsaturatie werd beter en iedereen was verbaasd. Ik werd wakker gemaakt maar bleef geïntubeerd in afwachting dat mijn hersenen onderzocht werden. Toen ik wat kon praten met vrienden, wist ik dat ik nog leefde."Na de extubatie bleef Dr. Sassine nog een paar weken in het ziekenhuis. Hij kampte nog altijd met een zuurstoftekort. Hij werd overgebracht naar de dienst revalidatie. De restletsels zijn aanzienlijk. Vandaag (25 mei) worstelt Antoine Sassine om te herstellen van het tragisch avontuur, omdat hij een groot deel van zijn spiermassa heeft verloren. Zelfs het optillen van een kopje kost moeite. "Je moet de meest banale bewegingen opnieuw leren. Na vijf weken intensieve fysiotherapie 's morgens en 's avonds en thuis, heb ik niet meer dan 35% van mijn spiermassa gerecupereerd. Ik geef niet snel op en ik laat me niet gaan, maar het is ontzettend zwaar. Je hangt volledig af van anderen. Als je nog maar een stoel optilt, stijgt je hartslag tot 130. De wetenschap weet nog niet veel over het coronavirus. Ik heb familie in Harvard en ook daar weten ze niet hoe lang het herstel duurt. Ik schat zo'n vier maanden. Vandaag heb ik bijvoorbeeld nog altijd geen geurzin." Dr. Sassine is dan ook erg teleurgesteld in de politici die beweren dat het virus niet erger was dan een griepje. "Het coronavirus is veel gevaarlijker dan het griepvirus. Een voorzichtigere uitspraak was slimmer geweest."