...

Vanaf mijn achtste leerde ik van mijn grootmoeder die conservatorium had gevolgd, klassieke pianostukken spelen, vertelt Soetkin Milbouw. "Mijn mama vertelt ook graag dat ik al erg vroeg muziekstukjes maakte." "Tijdens mijn studies geneeskunde ben ik meer gaan improviseren", vervolgt Soetkin Milbouw. "In die periode had ik minder zin om gedisciplineerd piano te oefenen en nieuwe stukken van het blad te leren spelen. Ik had ondertussen de repetitieve muziek van Luduvico Einaudi opgepikt. Ik vond het ontspannend om in die sfeer zelf te improviseren. Meestal word ik getriggerd door een bepaalde klank of een bijzonder akkoord en daar bouw ik dan op verder."Haar pianomuziek wordt op Spotify ondertussen gretig beluisterd met uitschieters tot meer dan een miljoen streams. "Ik heb in het begin wel wat moeite gedaan om mensen aan te spreken via Instagram of Facebook," vertelt Soetkin Milbouw. "Zo is mijn publiek eerst geleidelijk, en het laatste jaar exponentieel, gegroeid. Er zit nochtans geen masterplan achter. Het is fijn om van mensen over heel de wereld reacties te krijgen. Die belangstelling zorgt er wel voor dat ik die mensen niet wil teleur stellen en dus probeer om toch geregeld iets uit te brengen."Op 12 februari verschijnen twee pianocomposities van Soetkin Milbouw, haar bijdrage aan het Outlaw Ocean Project. Dat is gelinkt aan het gelijknamige boek van Ian Urbina. Via onderzoeksjournalistiek bracht deze medewerker van The New York Times de onbekende wereld van zeeschepen en de maritieme misdaad in kaart. "Er werken honderden artiesten aan dit project mee, bekende en onbekende, die hun muziek met de thema's uit het boek verbinden", vertelt dokter Milbouw."In het boek worden wantoestanden op zee aangeklaagd: naast slechte arbeidsomstandigheden en het schenden van mensenrechten gaat het ook over illegale visserij en ecologie.""Ik koos voor mijn muzikale bijdragen het hoofdstuk over de illegale visvangst", verduidelijkt Soetkin. "Ook in deze context wil ik met mijn muziek een positieve boodschap uitdragen. Zo heb ik onder meer een stuk gemaakt als eerbetoon aan de organisatie Sea Shepherd. Zij hebben allerlei projecten lopen om illegale visvangst te bestrijden en om ecosystemen en bedreigde dierensoorten in de oceaan te beschermen. Een tweede stukje verwijst naar de Greenpeace-boot Esperanza. Het schip stond centraal in vele acties die, overigens met succes, werden ondernomen om te voorkomen dat er vergunningen zouden worden uitgereikt voor olieboringen aan de monding van de Amazone in Brazilië. Deze strijd werd door duizenden medestanders gevoerd om het koraalrif dat zich daar bevindt te redden." Al deze muzikale activiteiten staan haar focus op haar job als huisarts in een groepspraktijk niet in de weg. "Ik heb altijd geweten dat een solopraktijk niets voor mij is", zegt Soetkin. "Ik vind het heerlijk om in een team te werken en samen met artsen, assistenten en paramedici te kunnen ventileren en overleggen. En uiteraard komen daar ook voordelen bij kijken op het vlak van werkuren en een goede balans werk-privé." Ook al denkt Soetkin Milbouw er niet aan om muziek systematisch in te zetten in de praktijk, toch sijpelt de gevoeligheid voor muziek door in haar contact met de patiënten. "Door zelf muziek te maken besef ik nog beter welke rol muziek kan spelen in het welbevinden van mensen", verduidelijkt ze. "Via muziek kan ik naast de wetenschappelijke klemtoon in mijn studies en beroep ook een meer intuïtieve kant van mezelf aanboren. Ik vermoed dat ik onbewust wel makkelijker over muziek zal spreken met patiënten omdat ik weet dat ze troost en rust kan brengen bij psychische klachten bijvoorbeeld. En nu patiënten via de media opgevangen hebben dat ik muziek maak, is het opvallend dat ze er mij ook wel over aanspreken en me ook aanmoedigen." "Zelf kan ik enorm genieten van het luisteren naar filmmuziek", besluit dokter Milbouw. "Ik was twee jaar geleden onder de indruk van een concert met muziek van Hans Zimmer in het Sportpaleis met 60 musici. Daar voelde ik de grote emotionele expressiemogelijkheden die verschillende instrumenten kunnen hebben. Ik wil ook wel een volgende stap zetten en denk er dus aan om de komende maanden te gaan samenwerken met een vriendin die heel goed viool speelt. Haar naam is Valérie Verkest. Zij is ook arts en momenteel nog in opleiding als assistent NKO. Ik geloof dat die combinatie van piano en viool synergetisch kan zijn: het zou fijn zijn iets te creëren dat meer is dan de som van twee aparte delen."