We beoefenen dus de geneeskunde, maar hoe vaak focussen wij ons als arts op genezing? In een ideale wereld: altijd, maar in de praktijk? Ik zal het nog straffer stellen: een invasieve specialisatie zoals de mijne - orthopedische 'heelkunde' - valt zo mogelijk onder een nog meer absurde term: chirurgie betekent immers dat we in eerste instantie het lichaam nog verder van die genezing brengen. 'Chirurgie is slagen en verwondingen met licentie', een extreme uitspraak door een van mijn gewaardeerde leermeesters. Electieve ingrepen zijn erop gericht een klacht te verbeteren, door het lichaam eerst schade toe te brengen. En toch noemen we dit 'heelkunde' en 'geneeskunde'.
We beoefenen dus de geneeskunde, maar hoe vaak focussen wij ons als arts op genezing? In een ideale wereld: altijd, maar in de praktijk? Ik zal het nog straffer stellen: een invasieve specialisatie zoals de mijne - orthopedische 'heelkunde' - valt zo mogelijk onder een nog meer absurde term: chirurgie betekent immers dat we in eerste instantie het lichaam nog verder van die genezing brengen. 'Chirurgie is slagen en verwondingen met licentie', een extreme uitspraak door een van mijn gewaardeerde leermeesters. Electieve ingrepen zijn erop gericht een klacht te verbeteren, door het lichaam eerst schade toe te brengen. En toch noemen we dit 'heelkunde' en 'geneeskunde'.