Ik vind het godgeklaagd dat moderne studenten geneeskunde nog steeds bitter weinig weten over de basis van geneeskunde: evolutionaire biologie. 'Darwiniaanse geneeskunde' is een zich snel ontwikkelend vakgebied. Bij complexere dieren en planten is DNA de ruggengraat van deze evolutie. Als ik een nieuw kleinkind op de wereld mag verwelkomen, ben ik verbluft door dit onmogelijke mirakel. In samenspraak met eicelmateriaal en een vrouwelijke baarmoeder heeft een bimoleculair draadje van twee meter dit wonder voor elkaar gekregen. Ik kan daar nog steeds niet bij.

Maar in het begrijpen van onze individuele aard wordt DNA het meest overschatte element. Een paar jaren geleden volgden we een wandeling langs de Brusselse art- nouveau parels die aan de naoorlogse kaalslag zijn ontsnapt. We kwamen langs het kunstmuseum van Elsene, een andere verborgen parel van het Brusselse. Daar was een overzichtstentoonstelling van het werk van Delphine Boël, ook kunstenaar. Over haar werk wordt lacherig gedaan, maar het was een ontdekking. Boël is geen groot of oorspronkelijk kunstenaar, wel een goed kunstenaar. Je hebt vele goede kunstenaars nodig om één groot kunstenaar voort te brengen.

De drijfveer om een goed ouder te zijn zit op onbegrepen wijze in de hardware van ieders DNA, maar niet iedereen is dat

Hoe wil je herinnerd worden, als goed kunstenaar of als nageslacht van rapalje? Van het DNA van de Saksen-Coburgh-Gotha's kan weinig goeds worden gezegd. Haar biologische vader Albert was een schuinsmarcheerder die naar geen enkele van zijn kinderen omkeek, echte of onechte. Diens broer Boudewijn was een fundamentalistische pilaarbijter van het katholieke type. Hun vader Leopold droomde van autoritair leiderschap. Zozeer dat hij, om koning te blijven, het op een akkoordje gooide met de grote Duitse Leider, Adolf H.. Leopolds grootoom, ook Leopold, heeft het in Congo geschopt tot de grootste misdadiger tegen de menselijkheid die het Belgische volk heeft voortgebracht.

Je zou voor minder je familienaam veranderen. Koningshuizen, op luttele uitzonderingen na, zijn reactionaire uitvindsels van de 19de eeuw. Wat slechts met zekerheid wordt bepaald door adellijk DNA zijn de talrijke erfelijke aandoeningen door inteelt.

Je papa is niet de eigenaar van een kwakje DNA met Y-chromosoom, maar de man op wiens knie je paardje hebt gereden, die je verhaaltjes vertelde, die je streng toesprak als je het had uitgehangen en vooral: die je doodgraag zag. De drijfveer om een goed ouder te zijn zit op onbegrepen wijze in de hardware van ieders DNA, maar niet iedereen is dat. De huidige koning, met wie ze een biologische vader deelt, is een door zijn ouders verlaten kind. Hij torst daar zijn hele leven de last van. Maar wat hij zelf niet had, heeft hij zijn kinderen geschonken: een goede papa.

Ik vind het godgeklaagd dat moderne studenten geneeskunde nog steeds bitter weinig weten over de basis van geneeskunde: evolutionaire biologie. 'Darwiniaanse geneeskunde' is een zich snel ontwikkelend vakgebied. Bij complexere dieren en planten is DNA de ruggengraat van deze evolutie. Als ik een nieuw kleinkind op de wereld mag verwelkomen, ben ik verbluft door dit onmogelijke mirakel. In samenspraak met eicelmateriaal en een vrouwelijke baarmoeder heeft een bimoleculair draadje van twee meter dit wonder voor elkaar gekregen. Ik kan daar nog steeds niet bij. Maar in het begrijpen van onze individuele aard wordt DNA het meest overschatte element. Een paar jaren geleden volgden we een wandeling langs de Brusselse art- nouveau parels die aan de naoorlogse kaalslag zijn ontsnapt. We kwamen langs het kunstmuseum van Elsene, een andere verborgen parel van het Brusselse. Daar was een overzichtstentoonstelling van het werk van Delphine Boël, ook kunstenaar. Over haar werk wordt lacherig gedaan, maar het was een ontdekking. Boël is geen groot of oorspronkelijk kunstenaar, wel een goed kunstenaar. Je hebt vele goede kunstenaars nodig om één groot kunstenaar voort te brengen.Hoe wil je herinnerd worden, als goed kunstenaar of als nageslacht van rapalje? Van het DNA van de Saksen-Coburgh-Gotha's kan weinig goeds worden gezegd. Haar biologische vader Albert was een schuinsmarcheerder die naar geen enkele van zijn kinderen omkeek, echte of onechte. Diens broer Boudewijn was een fundamentalistische pilaarbijter van het katholieke type. Hun vader Leopold droomde van autoritair leiderschap. Zozeer dat hij, om koning te blijven, het op een akkoordje gooide met de grote Duitse Leider, Adolf H.. Leopolds grootoom, ook Leopold, heeft het in Congo geschopt tot de grootste misdadiger tegen de menselijkheid die het Belgische volk heeft voortgebracht.Je zou voor minder je familienaam veranderen. Koningshuizen, op luttele uitzonderingen na, zijn reactionaire uitvindsels van de 19de eeuw. Wat slechts met zekerheid wordt bepaald door adellijk DNA zijn de talrijke erfelijke aandoeningen door inteelt. Je papa is niet de eigenaar van een kwakje DNA met Y-chromosoom, maar de man op wiens knie je paardje hebt gereden, die je verhaaltjes vertelde, die je streng toesprak als je het had uitgehangen en vooral: die je doodgraag zag. De drijfveer om een goed ouder te zijn zit op onbegrepen wijze in de hardware van ieders DNA, maar niet iedereen is dat. De huidige koning, met wie ze een biologische vader deelt, is een door zijn ouders verlaten kind. Hij torst daar zijn hele leven de last van. Maar wat hij zelf niet had, heeft hij zijn kinderen geschonken: een goede papa.