'Geld is niet mijn grootste drijfveer'

Vermeulen: "Moest geld mijn drive zijn, dan werkte ik niet voor Defensie. Ik heb er veel dingen meegemaakt, bijvoorbeeld tijdens uitzendingen naar het buitenland, waar ik met een trots en voldaan gevoel op terugkijk. Ik ben alleen al dit jaar op acht verschillende plekken in de wereld geweest waar ik een positieve bijdrage heb kunnen leveren of een verschil heb kunnen maken. Deze soort rijkdom zou ik voor geen geld van de wereld willen missen." Dat Vermeulen bij Defensie zou belanden stond niet in de sterren geschreven. De anesthesist beoefende lange tijd op hoog niveau kajakken en maakte deel uit van de Belgische juniorploeg. Een polsblessure gooide echter roet in het eten, waardoor topsport niet meer mogelijk was. "Ik belandde sportief gezien in een zwart gat. De sport die ik dagelijks met veel passie uitvoerde kon ik ineens niet meer beoefenen", zegt Vermeulen. "Toen ik op een later moment op een SID-beurs rondliep, trok de stand van Defensie mijn aandacht. Ze zochten sportief ingestelde artsen die avontuurlijk waren aangelegd. Tot dat moment had ik nooit aan geneeskunde of het beroep van militair gedacht, maar het profiel dat door Defensie geschetst werd sprak mij ontzettend aan." Toen Vermeulen de knoop eenmaal had doorgehakt en koos voor een carrière bij Defensie, doorliep ze een dubbel traject. "Overdag studeerde ik geneeskunde aan de VUB, maar wanneer 's avonds mijn studiegenoten naar hun kot gingen, trok ik naar de Officiers-school waar ik kon sporten en logement had. En zelfs in de vakanties was ik bezig met mijn militaire opleiding", zegt Vermeulen. Toen de arts haar studie- parcours eenmaal had afgerond was ze opgeleid tot anesthesist-intensivist. "Iedere arts wordt bij Defensie in principe opgeleid tot spoedarts, met jaarlijks specifieke uitzonderingen, zoals radiologen, chirurgen of huisartsen. Bij mij is dat anesthesie geworden." Na haar opleiding begon Vermeulen als anesthesist in het militair hospitaal in Brussel. "Maar al snel had ik het gevoel dat mijn militaire profiel onvoldoende was en wilde ik dat aspect meer verkennen. Tijdens mijn rol als observerend arts nam ik deel aan een grootschalige internationale oefening met de Special Forces Group. Toen realiseerde ik me: dit is de wereld waarin ik thuishoor en waarom ik voor Defensie heb gekozen. De keuze om mijn brevetten Paracommando te halen en de switch te maken naar het Special Operations Regiment is nog steeds één van de beste beslissingen van mijn leven." Het zeskoppig chirurgisch team van Vermeulen is opgeleid om damage control resuscitation and surgery uit te voeren, vaak in extreem moeilijke omstandigheden. "Als medisch team zitten we niet in het veldhospitaal te wachten, maar volgen we de soldaten op afstand. We zijn opgeleid om patiënten in moeilijke gebieden te stabiliseren voor evacuatie. Daarbij werken we in verschillende configuraties, waarbij in de lichtste al het nodige materiaal, zoals chirurgische sets, bloedproducten, operatietafel, etc., verdeeld zit over vijf rugzakken, inclusief het materiaal om 24 uur mee te overleven." De situaties waarin het team van Vermeulen fungeert zijn zeer uitdagend: "We moeten in de eerste plaats zelfredzaam zijn. We werken in een klein team en voeren medische handelingen uit met beperkte middelen. Daarnaast voeren we damage control surgery uit, dus per definitie open chirurgie wanneer het op de abdomen of de thorax aankomt. Iets waar niet elke chirurg in België even vertrouwd mee blijft." Het chirurgisch team van Vermeulen is momenteel het enige in zijn soort in België. "Het werk is intensief en vraagt een specifieke focus waarbij naast het zijn van een goede medicus, ook verwacht wordt fysiek fit te zijn en de juiste mindset te bezitten. Deze combinatie schrikt veel collega's uit burgerziekenhuizen af, waardoor de spoeling binnen het team nogal dun is. Maar juist deze uitdagingen maken voor mij de job zo boeiend", besluit Vermeulen.