...

Een van de kunstenaressen die de expozalen van het Musée Soulages innemen is de Belgische Francine Holley die net als Pierre Soulages, onlangs haar 100ste verjaardag vierde.Francine Holley werd geboren in Luik als Francine Trasenster op 23 november 1919. Hoewel zij een briljante pianiste was, besloot ze zich toe te leggen op de schilderkunst. In 1945 schreef zij zich in aan de Academie voor Schone Kunsten in Luik, waar ze haar man, de architect Michel Holley leerde kennen. Een jaar later installeerde ze zich in Parijs om er te gaan werken in het atelier van André Lothe én van Fernand Léger. In 1953 hield ze haar eerste solotentoonstelling in de Galerie Arnaud, eveneens in Parijs.Het Magritte Museum in Brussel wijdde in 2010 een tentoonstelling aan de Belgische kunstenares, gevolgd door het Musée Marthe Donas in 2018. Francine Holley woont nog steeds in de Lichtstad en vierde er haar verjaardag met een expo in de Galerie Convergences.De #MeToo-beweging is voor musea overal in de wereld een geschenk uit de hemel dat het kunstlandschap grondig zal veranderen. Overal worden vandaag tentoonstellingen georganiseerd over vrouwelijke kunstenaars die vroeger slechts in de marge aan bod kwamen. En wat blijkt: vele van deze kunstenaressen - waarvan de namen meestal niet tot het collectieve geheugen behoren - blijken niet voor hun mannelijke collega's te moeten onderdoen. Benieuwd of dat ook gevolgen zal hebben voor de marktprijzen van vrouwelijke kunst.De tentoonstelling Femmes années 50 in het Musée Soulages presenteert het werk van een 40-tal vrouwelijke kunstenaressen die mee op de barricade stonden van de abstracte kunst. Enkele van hen hebben naam en faam gemaakt: Joan Mitchell, Sonia Delaunay, Geneviève Claisse. Deze laatste tekende haar werk zelfs met G. Claisse om haar vrouwelijke identiteit te verbergen. "Het gebeurde wel eens dat een amateur die een werk van mij wou kopen, plots aan het twijfelen sloeg als hij vernam dat de G. niet stond voor Georges maar voor Geneviève", getuigde zij.De meeste andere kunstenaressen die een plaats hebben in de tentoonstelling zijn slechts bij kenners bekend... en dan nog. De tentoonstelling is echter van dermate hoog niveau dat menig kunstkenner moet toegeven dat het stilaan tijd wordt om deze dames in de kunsthistorie de plaats te geven die ze verdienen.