Mentaal welzijn staat tegenwoordig hoog op de agenda. Terecht wordt er gekeken naar manieren waarop het mentaal welbevinden kan worden verbeterd. Van studenten en scholieren, maar evengoed van werknemers en zorgverstrekkers. Vlaams minister van Welzijn Caroline Gennez noemt het in haar beleidsnota één van de prioritaire werven. Nogmaals, meer dan terecht.
De beslissing van een Antwerps ziekenhuis om de volledige pastorale dienst aan de deur te zetten, is in dit opzicht onbegrijpelijk. Ja maar, een pastorale dienst is dat nog wel van deze (geseculariseerde) tijd wordt dan opgeworpen. Een goed werkende pastorale dienst biedt vandaag spirituele begeleiding aan iedereen. Het maakt niet uit of de patiënt christen, moslim, jood of agnost is. Zeker in moeilijke momenten, wanneer het levenseinde nadert, heeft de grote meerderheid van de mensen nood aan spirituele begeleiding.
Een goed werkende pastorale dienst biedt vandaag spirituele begeleiding aan iedereen.
Niet toevallig stelt de Wereldgezondheidsorganisatie dat spirituele of existentiële zorg een absolute noodzaak is om kwaliteitsvolle zorg te bieden, zeker in de fase van het levenseinde. Net op dat moment worden mensen met existentiële en spirituele vragen geconfronteerd. Verpleegkundigen en artsen hebben daar ongetwijfeld oog en oor voor, maar ze hebben nu eenmaal niet de tijd om zich hiermee bezig te houden. Die taak kan enkel op zich worden genomen door spirituele zorgverstrekkers. Mensen die hiervoor zijn opgeleid en die de tijd kunnen nemen om een al dan niet palliatieve patiënt - op diens uitdrukkelijk verzoek - op dat moeilijke moment bij te staan.
De ziekenhuizen hebben het financieel niet onder de markt, maar besparen op spirituele zorg is niet de goede manier om de financiën recht te trekken.