...
Bij ernstig psychiatrisch lijden kan zich vroeg of laat de vraag naar euthanasie stellen. Vroeg of laat neemt de wanhoop bij de patiënt de overhand en richt hij of zij zich tot de arts. Begrijpelijk, zeer begrijpelijk.Hoe gaat de arts daarmee om? Als een geneesheerser(es) die vanuit de waanidee van absolute autonomie over leven of dood beslist? Hoe je het draait of keert, het is een arts die de lethale dosis toedient. Deze contradictio in terminis, vreemd dat deze zelden geëxpliciteerd wordt. Om het scherp te stellen: het is een ontbinding door een verkeerd begrepen autonomie. Daarbij blijkt dat de vraag naar euthanasie in feite een verlangen naar een ander leven is.