...

Het Steunpunt Geestelijke Gezondheid komt vanaf nu volledig onder de naam 'Te Gek!?' naar buiten! Naast het bespreekbaar maken van geestelijke gezondheid komen er heel wat werkingsaspecten bij voor Te Gek!? zoals herstelacademies, buddywerking en kwartiermaken. Dat nieuwe plaatje zal het grote publiek bereiken mede door hét symbool van het vernieuwde Te Gek!? voor de komende jaren: een muts ontworpen door Elodie Ouedraogo, die op de bovenste bol van het Atomium geplaatst werd.Hoe kwam jij bij Te Gek terecht?Elodie Ouedraogo: Sven Unik-id vertelde me dat Te Gek!? de uitbreiding en vernieuwing op een originele manier in de kijker wenste te zetten met een muts die paste bij de nieuwe baseline, ' Te Gek!? maakt van het hoofd een zaak'. Ik vond dat een heel prikkelend idee want een muts 'an sich' is iets eenvoudigs, makkelijk verkoopbaar. De verhalen die ik van anderen hoorde pushten mij om hier mijn schouders mee onder te zetten. Als je alleen nog maar het laatste jaar al die noodkreten van mensen hoort, leek het mij echt het moment om mee te helpen de aandacht te vestigen op de problematiek van mentaal welzijn.Topsporters staan ook heel vaak onder zware druk. Hoe wapenen die zich als ze het mentaal moeilijk hebben wegens bijvoorbeeld een langdurige kwetsuur? Dat is inderdaad mijn persoonlijk verhaal en band met die muts. Tot op een bepaald niveau heeft iedereen die aan topsport doet heel veel talent en wordt het verschil op een bepaald moment tussen bijvoorbeeld een finaleplaats of geen gemaakt door de mentale weerbaarheid. Het mentale is zeker zo belangrijk. Maar wat komt er in de kijker: trainingen of een fit lichaam. Die zie je, kan je benoemen. De binnenkant, die ook moet getraind worden, zie je veel minder.Dat stak je ook in het ontwerp van de muts. Er is een hoek af?De muts draag je binnenstebuiten. De naden zijn duidelijk zichtbaar. Daarmee bedoel ik dat je evenzeer moet zorgen voor de mentale (binnen)kant.Jij hebt nooit last gehad van het fameuze zwarte gat waar topsporters moeten op letten, dat ze er niet in vallen bij het stopzetten van hun carrière. Hoe voorkwam je dat? Ik had die stress niet omdat ik daar al tijdens mijn sportloopbaan mee kon bezig zijn, mede doordat ik al een paar jaar met kwetsuren sukkelde. Ik begon als stagiaire bij het modemagazine Elle waar ik artikels en columns kon combineren met mijn sport. Toch duurde het enkele jaren voor ik echt mijn draai vond. Tijdens de topsport zijn de doelen en de planning ernaartoe duidelijk bepaald. Bij mijn nieuwe werkdomeinen was dat zeker in het begin anders omdat ik nog niet over alle bagage beschikte. Je moet eigenlijk helemaal terug van nul beginnen als zowat de slechtste leerling van de klas. Bij die problematiek stond men in het verleden niet stil. Je moest je plan maar trekken. Nu is er al veel sneller begeleiding en worden er trajecten uitgestippeld.Jouw verhaal is best wel een goed voorbeeld van hoe het moet? Zo voelt het wel. Ik had al een diploma journalistiek maar kon daar tien jaar niets mee doen. Soms moeten mensen die uit een ander milieu komen ook kansen krijgen. Er zijn heel veel ex-sporters die willen leren en werken en die zijn heel inzetbaar.Hoe begin je aan het ontwerp van zo'n muts?Je moet iets vinden dat speciaal genoeg is, niet gewoon een zoveelste muts met een label. Daarnaast moet het ook draagbaar zijn. Samen met Olivia Borlée heb ik een sportlabel 42/54 (de recordtijd op de 4x400 meter die Olivia Borlée, Hanna Mariën, Elodie Ouedraogo en Kim Gevaert goud opleverde op de Olympische Spelen in Peking, nvdr), maar breiwerk is niet onze specialiteit. Ik heb een muts ontworpen die ik zelf leuk vind en zou dragen en er waren amper restricties. Mijn klankbord was dit keer niet Olivia maar de mensen van Te Gek!?. De muts en het label zijn bovendien duurzaam en bij Belgische bedrijven gemaakt.Had jij om af te sluiten nog een boodschap voor onze lezers van Artsenkrant?Artsen zijn de rocksterren van onze maatschappij. Hoe ze een hoeksteen zijn is het afgelopen jaar nu wel voor iedereen duidelijk geworden. Ik wil hen bedanken om steeds in de vuurlinie te staan.