...
De impact van de pandemie op de ziekenhuizen was tussen maart en juni niet al te groot, vinden drie respondenten - één instelling had er zelfs helemaal geen last van. Voor de overgrote meerderheid was dit natuurlijk wel een tsunami. De gemiddelde score bedraagt 9,3 (zie grafiek). De algemene media herhaalden het tot in den treure en deze enquête bij de (medische) directies bevestigt het. Het majeure probleem tijdens de eerste golf was het gebrek aan beschermingsmateriaal - maskers, handschoenen, kleding - voor het ziekenhuispersoneel en de artsen. Dat verstoorde een goede werking. Opmerkelijk is de tweede op de lijst: het gebrek aan reactievermogen van de overheden. Vervolgens komt - en daar is eveneens al veelvuldig op gewezen - de uitdaging om urgente niet-covid-zorg te verzekeren en de problematiek van de uitgestelde zorg. Voorts was het voor de ziekenhuizen een challenge om correcte procedures uit te werken en een fysieke scheiding te voorzien tussen covid- en non-covid-patiëntenstromen. Over het gebrek aan medicatie, en dan vooral geneesmiddelen voor IZ, lopen de meningen uiteen. Voor vier - medische - directies op de tien was dit een (zeer) grote uitdaging terwijl evenveel respondenten het niet als probleem beschouwden, of alleszins als verwaarloosbaar. Zo ook zegt een kwart van de ziekenhuizen dat ze geen infrastructuurproblemen hadden bij de uitbreiding van de IZ-capaciteit. Voor vier op de tien was dat wel het geval. In de huidige tweede golf is de personeelsbezetting een belangrijk issue. Tussen maart en juni geeft de helft van de ziekenhuizen aan dat dit toen nog niet echt het geval was. Voor 60% waren ziekteverzuim en burn-outs evenmin issues. Daar moet wel aan toegevoegd worden dat ook in het voorjaar al een kwart van de directies met personeelstekorten, ziekteverzuim en burn-out te maken kreeg. Een gebrek aan beademingstoestellen stelde een minderheid - één op de vijf - voor problemen. Voor de overgrote meerderheid van de ziekenhuizen was dit in de lente echter een non-issue.