...
Met grote argusogen, vol bewondering en respect kijk ik naar de spoedartsen en artsen in de ziekenhuizen die met veel competentie het beste van zichzelf geven. Deze crisis vergroot uit en bevestigt wat ik de afgelopen jaren heb opgebouwd: een goede relatie met mijn patiënten. "Hoe gaat het, Lizetje?" Een klapje, een ondersteunend woord, soms ongerustheid. We zijn nog meer dan anders één grote familie, mijn patiënten en ik.Het toppunt van emotie deze week: patiënten die mij bellen om te vragen of ze voor mij boodschappen kunnen doen "en verzorg u goed, dokter!" Ja, het doet mij iets. Ik ben geen held, gewoon een (solo)huisarts.