Lector verpleegkunde Bart Crab stelde onlangs de terechte vraag of een gezondheidsmedewerker, die voorlichting over het belang van een rookstop geeft, na een dergelijke sessie aan de uitgang van het ziekenhuis een sigaretje mag roken. Uiteraard kan niemand dat gedrag verbieden, maar de vraag stelt zich wel of het niet de poging tot gezondheidsbevordering ondermijnt. 'Do as I say, not as I do' zouden priesters volgens John Selden al rond 1654 gezegd hebben, alvorens zich opnieuw te bezondigen.

Artsen weten over het algemeen zeer goed wat een gezonde levensstijl inhoudt, maar we blijken net als de 17de-eeuwse priesters niet altijd even goed in het opvolgen van de eigen adviezen. We bewegen doorgaans te weinig, we zitten veel neer, kloppen lange uren met weinig slaap. Onze patiënten raden we daarentegen aan om meer te bewegen, geen sedentaire levensstijl aan te houden en voldoende te slapen. Grenst dat dan niet aan hypocrisie?

Artsen zijn niet feilloos, maar is het dan niet beter om dat ook toe te geven?

Onze vakkennis, empathie, ervaring en medische vaardigheden verdwijnen niet plots omdat we ongezonde keuzes maken. Onze geloofwaardigheid kan er echter wel onder lijden. In het geval van de gezondheidswerker met de sigaret zouden de deelnemers de bedenking kunnen maken dat het toch allemaal niet zo ernstig gesteld is met de gezondheidsrisico's, of dat de aangeboden technieken voor een rookstop eigenlijk helemaal niet werken. Meneer Doktoor die rokend achter zijn bureau zit en de patiënt een van zijn sigaretten aanbiedt, is al lang verleden tijd, maar zijn boodschap vindt op deze manier toch nog een weg naar het heden.

Het gros van de patiënten zal gelukkig geen aanstoot nemen aan een arts die niet drie keer week een uur gaat sporten en die regelmatig een pak friet eet. We zijn inderdaad niet feilloos, maar is het dan niet beter om dat ook toe te geven? In het geval van onze rokende collega, past die andere Engelse spreuk: 'If you talk the talk, you have to walk the walk'. Een paar zinnen over de eigen moeilijkheden hadden de boodschap niet alleen beter omkaderd, maar zelfs echte kracht gegeven. Het had aangetoond dat het aanleren van nieuwe gewoonten niet eenvoudig is en dat ook de experts ter zake wel eens falen in hun goede voornemens.

De auteur schrijft in eigen naam.

Lector verpleegkunde Bart Crab stelde onlangs de terechte vraag of een gezondheidsmedewerker, die voorlichting over het belang van een rookstop geeft, na een dergelijke sessie aan de uitgang van het ziekenhuis een sigaretje mag roken. Uiteraard kan niemand dat gedrag verbieden, maar de vraag stelt zich wel of het niet de poging tot gezondheidsbevordering ondermijnt. 'Do as I say, not as I do' zouden priesters volgens John Selden al rond 1654 gezegd hebben, alvorens zich opnieuw te bezondigen.Artsen weten over het algemeen zeer goed wat een gezonde levensstijl inhoudt, maar we blijken net als de 17de-eeuwse priesters niet altijd even goed in het opvolgen van de eigen adviezen. We bewegen doorgaans te weinig, we zitten veel neer, kloppen lange uren met weinig slaap. Onze patiënten raden we daarentegen aan om meer te bewegen, geen sedentaire levensstijl aan te houden en voldoende te slapen. Grenst dat dan niet aan hypocrisie?Onze vakkennis, empathie, ervaring en medische vaardigheden verdwijnen niet plots omdat we ongezonde keuzes maken. Onze geloofwaardigheid kan er echter wel onder lijden. In het geval van de gezondheidswerker met de sigaret zouden de deelnemers de bedenking kunnen maken dat het toch allemaal niet zo ernstig gesteld is met de gezondheidsrisico's, of dat de aangeboden technieken voor een rookstop eigenlijk helemaal niet werken. Meneer Doktoor die rokend achter zijn bureau zit en de patiënt een van zijn sigaretten aanbiedt, is al lang verleden tijd, maar zijn boodschap vindt op deze manier toch nog een weg naar het heden. Het gros van de patiënten zal gelukkig geen aanstoot nemen aan een arts die niet drie keer week een uur gaat sporten en die regelmatig een pak friet eet. We zijn inderdaad niet feilloos, maar is het dan niet beter om dat ook toe te geven? In het geval van onze rokende collega, past die andere Engelse spreuk: 'If you talk the talk, you have to walk the walk'. Een paar zinnen over de eigen moeilijkheden hadden de boodschap niet alleen beter omkaderd, maar zelfs echte kracht gegeven. Het had aangetoond dat het aanleren van nieuwe gewoonten niet eenvoudig is en dat ook de experts ter zake wel eens falen in hun goede voornemens.