...

Slechte dagen horen bij het leven, en dus ook bij het leven van een arts. Maar hoe blijf je dan gemotiveerd? De ene dag lijkt het allemaal vanzelf te gaan: je bent scherp, energiek en voelt je verbonden met je patiënten, terwijl de andere dag elk gesprek aanvoelt als een marathon, en je je net zo inspirerend voelt als een natte dweil. Begin met compassie! Niet voor je patiënten, maar voor jezelf. Zelfcompassie is geen luxe, het is een noodzaak. Als arts geef je continu aan anderen, maar er komt een punt waarop je jezelf dreigt uit te putten. Zelfs de meest toegewijde professional is niet van staal. En dan mag je gerust een stap terugnemen.